Στις 21/10/2022 εκδικάζεται η αυτεπάγγελτη δίωξη που άσκησε ο Εισαγγελέας Βόλου κατά τριών μόνο αστυνομικών που χτύπησαν ανελέητα το Βασίλη Μάγγο έξω από τα Δικαστήρια Βόλου. Ένας τέταρτος απαλλάχθηκε, ενώ στην αφάνεια είναι όσοι τον χτύπησαν μέσα στο αυτοκίνητο της αστυνομίας κατά την προσαγωγή του και μέσα στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας. Αν και ουδέν προέκυψε για το Βασίλη κατά την προσαγωγή του, βγήκε από το τμήμα σακατεμένος σωματικά και ψυχικά για να φύγει τελικά από τη ζωή ένα μήνα μετά.
Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι έτερη Εισαγγελέας απέρριψε τη μήνυση της οικογένειας Μάγγου, κρίνοντας, αβάσιμα, ότι αρκεί η αυτεπάγγελτη δίωξη αν και η μήνυση της οικογένειας είχε προηγηθεί χρονικά και ο Συνήγορος του Πολίτη είχε επικρίνει με δριμύτητα την εσωτερική διαδικασία της αστυνομίας για λάθη, παραλείψεις, σκοπιμότητες και πολλά άλλα.
Η Εισαγγελέας απέρριψε και το αίτημα της οικογένειας να συνεκδικαστούν οι υποθέσεις (μήνυση οικογένειας,αυτεπάγγελτη δίωξη, συμπληρωματική μήνυση κατά των υπολοίπων αστυνομικών) καθώς φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη επειγότητα να κλείσει η υπόθεση, να περιοριστούν οι διωκόμενοι στους τρεις αστυνομικούς και το κυριότερο να πέσουν στα μαλακά αφού όπως και ο ίδιος εισαγγελέας στην παραγγελία του ισχυρίζεται περί άσκησης της απολύτως αναγκαίας βίας.
Όπως αναφέρει ανακοίνωση του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Βόλου “Με τη απορριπτική απόφαση, η εισαγγελέας, θεωρεί πλήρη την αρχική δικογραφία που σχηματίστηκε από την ίδια την αστυνομία, αποδέχεται ότι δεν ευθύνονται άλλοι αστυνομικοί στους πολλαπλούς τραυματισμούς του Βασίλη Μάγγου, ότι δεν συνδέεται ο θάνατός του με τα ψυχικά τραύματα που του προκάλεσαν, ό,τι συνέβη εντός του αστυνομικού οχήματος που τον μετέφερε ή εντός του αστυνομικού Τμήματος δεν συνιστούν βασανιστήρια αφού ως τέτοια νοούνται μόνο προμελεμετημένες ενέργειες, σχεδιασμένες με μεθοδικότητα και αντιδιαστέλλονται από την “προχειρότητα και την αμεσότητα της αντίδρασης του υπαλλήλου (εννοεί του αστυνομικού) ο οποίος λ.χ. ενεργώντας από εκνευρισμό, άμεσα και πρόχειρα, με ό,τι μέσα διαθέτει εκείνη τη στιγμή, τον ξυλοκοπεί άγρια.”
Δεν θα μας εκπλήξει αν διαβάσουμε ανάλογες νομικές ερμηνείες από εισαγγελείς για τους αστυνομικούς του ΑΤ Ομόνοιας που βίασαν ένα νεαρό κορίτσι.
Αν η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα στρώματα έδωσαν μεγάλες μάχες όλη τη προηγούμενη περίοδο, η νέα γενιά βρέθηκε στη πρώτη γραμμή των αγώνων. Η εκτεταμένη κρατική αστυνομική βία στοχεύει στην καθυπόταξη του ευαίσθητου κοινωνικού θερμόμετρου της κοινωνίας, της νεολαίας, εξ ου και η θέρμη της ΝΔ και των ακροδεξιών ψαλτών της να βάλει “τάξη”στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Έχοντας ήδη μπει σε μια νέα περίοδο αναταραχών με τον πόλεμο δια αντιπροσώπων στην Ουκρανία, τους ανταγωνισμούς στο Αιγαίο για να γίνει η νεολαία κρέας για τα κανόνια των μεγαλοκαρχαριών, τη απέραντη θάλασσα των φτωχών και των απελπισμένων με τα νέα δεινά του πληθωρισμού, της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, αστυνομία και αστική δικαιοσύνη σφίγγουν τα χέρια για τη σωτηρία του καπιταλισμού, ενός κόσμου χωρίς παρόν και χωρίς μέλλον.
Η υπεράσπιση των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων και των θυμάτων του αστικού κράτους είναι υποχρέωση του μαχόμενου λαού, μέχρι την κατάργηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΠΑΡΩΔΙΑ
ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΓΓΟΥ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Το νέο νομοσχέδιο Χατζηδάκη είναι ένα βήμα ακόμα προς την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και του στενού Δημόσιου Τομέα. Μοναδική απάντηση μας σε αυτό πρέπει να είναι οι μαζικοί, διαρκείας και οργανωμένοι απεργιακοί αγώνες. Ο Χατζηδάκης και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχουν έναν και μόνο σκοπό: τη λεηλασία κάθε τι Δημοσίου και την κατάργηση κάθε κοινωνικού αγαθού και εργασιακού δικαιώματος.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει:
• Προσλήψεις ιδιωτών για τριετή θητεία (με μία ανανέωση) στις θέσεις των Γενικών Διευθυντών και των Διευθυντών, που θα επιλέγονται κατευθείαν από τη Νέα Δημοκρατία και θα αμείβονται με παχυλούς μισθούς των 7-8.000 ευρώ! Δηλαδή σχεδόν τετραπλάσιες από αυτές του μόνιμου προσωπικού σε αντίστοιχες θέσεις και με ελάχιστη απαίτηση ένα πτυχίο ΑΕΙ και lower.
• Δημιουργία νέας Μονάδας Εσωτερικών Ερευνών και ταυτόχρονα αποκλεισμό των εκπροσώπων των εργαζομένων από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΕΦΚΑ, προφανώς για να αποφασίζουν κατά το δοκούν και ερήμην δημοσιότητας. Είναι ξεκάθαρο ότι θέλουν να δημιουργήσουν μία φάμπρικα ποινών και τρομοκράτησης των εργαζομένων.
• Ιδρύεται Ανώνυμη Εταιρία με αποστολή το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας των Ασφαλιστικών Ταμείων. Τα περισσότερα από τα ακίνητα, τα οποία αποκαλούνται και “φιλέτα” από τις αγορές, θα δοθούν χάρισμα σε επιχειρηματίες, που ήδη τρίβουν τα χέρια τους.
Την ίδια στιγμή υπάρχει ανησυχία για το που και πως θα συνεχίσει να εργάζεται το υπάρχον προσωπικό των ανάλογων υπηρεσιών του ΕΦΚΑ, όταν θα ξεκινήσει τη λειτουργία της αυτή η εταιρία.
• Η ανάθεση των συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών του ΕΦΚΑ, θα γίνεται κατά παρέκκλιση από την κείμενη νομοθεσία, με δικαιολογία την επιτάχυνση στο σύστημα προμηθειών, αλλά στην πραγματικότητα προκειμένου να συνεχιστεί το πάρτι των ιδιωτών-παρόχων-εθνικών προμηθευτών που κερδοσκοπούν σε βάρος των ασφαλισμένων.
• Καθιερώνεται πριμ παραγωγικότητας με βάση την ποιοτική και ποσοτική απόδοση των εργαζομένων σύμφωνα με στόχους που θα τίθενται. Δηλαδή “καρότο” που θα κυνηγάνε οι πολλοί και “δωράκια” που θα εξασφαλίζουν οι αρεστοί.
Κόντρα στον συμβιβασμένο συνδικαλισμό
Η αγανάκτηση και οργή των εργαζομένων για τις διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες εργασίας , δεν έχει βρει ακόμα αγωνιστική διέξοδο, με ευθύνη κυρίως της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, που αναβάλλουν διαρκώς κάθε αγώνα, καλλιεργούν την ηττοπάθεια και προβάλλουν σαν μόνη λύση το δικαστικό δρόμο. Στηρίζουν με την αδράνεια χωρίς καμιά ντροπή την κυβερνητική πολιτική, προσβάλλοντας καθημερινά τους εργαζόμενους με αποφάσεις, που μόνο υπονομευτικές είναι για το μέλλον της Κοινωνικής Ασφάλισης και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στον ΕΦΚΑ.
Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανέμενε κανείς να ζώνεται τα άρματα, εκτονώνεται μόνο στα μεγάλα λόγια, όταν δεν συμφωνεί με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Όταν αφήνεις σαν συνδικαλιστική ηγεσία να περνάει ο καιρός από τις αρχές Δεκέμβρη και δεν οργανώνεις την παραμικρή αντίδραση ή κινητοποίηση, όταν δεν έχεις πραγματοποιήσει συνελεύσεις ή περιοδείες για το θέμα του νέου νομοσχεδίου, όταν περιμένεις να “αντιδράσεις” όταν ψηφίζεται στη Βουλή, τότε προσφέρεις τις καλύτερες υπηρεσίες στην κυβέρνηση.
Όμως δε θα καταφέρνουν συνέχεια να εμποδίζουν την αγωνιστικότητα του κόσμου της εργασίας. Μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και κόντρα στο συμβιβασμό της συνδικαλιστικής ηγεσίας και την κυβερνητική επίθεση, να ανατρέψουμε καταστάσεις, νόμους και κυβερνήσεις.
Συμμετέχουμε στις όποιες κινητοποιήσεις γίνουν, διεκδικούμε να γίνουν Συνελεύσεις παντού και προσπαθούμε να επιβάλλουμε στις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κάνουν αυτά που πρέπει απέναντι στις κυβερνητικές επιθέσεις και την ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Τομέα και της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Οι αγώνες μας πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα και να συνεχιστούν και μετά την ενδεχόμενη ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.
Δεν μας φοβίζουν οι διατάξεις του αντεργατικού νόμου και τα προσκόμματα που φέρνει στον τρόπο προκήρυξης της απεργίας και στη λειτουργία των συνδικάτων!
Έξω οι ιδιώτες από τα Ασφαλιστικά Ταμεία
Όλες & όλοι στον αγώνα να σταματήσουμε τη διάλυση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης
Η Υγεία του λαού δεν χτίζεται με περικοπές προϋπολογισμού, ακρίβεια, διαχωρισμούς, πρόστιμα και απολύσεις
Έχουν περάσει δύο χρόνια από το ξέσπασμα της πανδημίας. Η κρατική διαχείριση και η εγκληματική κυβερνητική πολιτική έχουν δημιουργήσει ένα εφιαλτικό τοπίο για την υγεία, τη ζωή του και την αξιοπρέπεια του λαού.Δεκάδες συνάνθρωποί μας χάνουν καθημερινά την ζωή τους ή βρίσκονται διασωληνωμένοι σε αποδεκατισμένα νοσοκομεία, με ανεπαρκείς υποδομές και λιγοστό, εξουθενωμένο ιατρικό προσωπικό. Μπροστά στην εκτίναξη των κρουσμάτων, η κυβέρνηση συνέχισε την προκλητική εξυπηρέτηση των μεγαλοεπιχειρηματιών της υγείας, αρνούμενη να εξασφαλίσει επαρκή, δωρεάν τεστ. Τεράστιες ουρές συγκεντρώνονται έξω από διαγνωστικά κέντρα, φαρμακεία, κλινικές που θησαυρίζουν με νεοδημοκράτες μετόχους (πχ Μαραβέγιας – ΑΝΑΣΑ Βόλος).
Τα σχολεία άνοιξαν χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Ο ΕΟΔΥ έχει καταρρεύσει. Το ΕΣΥ έχει αποδεκατιστεί με αποτέλεσμα την αύξηση θανάτων από Covid19 και την αδυναμία κάλυψης άλλων επειγουσών ιατρικών αναγκών. Η κυβέρνηση επέλεξε να αφήσει μόνη της την κοινωνία εστιάζοντας στην πόλωση, τη στοχοποίηση, και στις διαρκείς διαβεβαιώσεις για το «τέλος της πανδημίας» επιβάλλοντας νέα πρόστιμα στους ανεμβολίαστους πολίτες άνω τον 60 ετών.
Ενώ οι βαθύπλουτοι αυξάνουν τον πλούτο τους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά στην οικονομική αφαίμαξη. Ολόκληρα τμήματα εργαζομένων χάνουν τα εισοδήματά τους χωρίς καμία ενίσχυση, ενώ μια σκληρή ταξική επίθεση συντελείται μέσα από την πρωτοφανή ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς. Ο φετινός χειμώνας είναι πιο σκοτεινός, με όλο και περισσότερους/ες να αδυνατούν να προμηθευτούν βασικά αγαθά. Οι τρομακτικές αυξήσεις στην ενέργεια καταδικάζουν χιλιάδες στο κρύο, ενώ μόνο εντός του Δεκεμβρίου περισσότεροι από 20 συνάνθρωποι μας βρήκαν το θάνατο στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν μέσα στα σπίτια τους.
Τόσο η τωρινή, όσο και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν την απόλυτη ευθύνη για τη διάλυση του ΕΣΥ και την κοινωνική κατάρρευση. Αντί μπροστά στην πανδημία να ενισχυθεί η δημόσια υγεία και να παρθούν μέτρα προστασίας, η κυβέρνηση έθεσε σε διαθεσιμότητα χιλιάδες υγειονομικούς την πιο κρίσιμη στιγμή επιτείνοντας τα μέτρα καταστολής με διαρκή πρόστιμα, με αυταρχική επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Αντιμετωπίζει την πανδημία με πρόστιμα, καταστολή και απολύσεις ενώ βάζει διαρκώς στο στόχαστρο τον συνδικαλισμό, τις διαδηλώσεις, το πανεπιστημιακό άσυλο, τα δικαιώματα των προσφύγων κ.α. Μετέτρεψε την ανάγκη για καθολικό εμβολιασμό σε εργαλείο μετάθεσης ευθυνών, τορπιλίζοντας και το πρόγραμμα εμβολιασμού, επιτείνοντας την υποχρεωτικότητα κυρίως για λόγους πολιτικού αυτοματισμού και ελέγχου παρά για τη διασφάλιση της υγείας του πληθυσμού.
Αυτή η εγκληματική πολιτική και κυβέρνηση, πρέπει να ηττηθεί, να ανατραπεί. Ήρθε η ώρα για μια λαϊκή αντεπίθεση. Ένα μεγάλο, παλλαϊκό αγωνιστικό μέτωπο που θα διεκδικήσει αλλά και θα επιβάλλει μια σειρά από αναγκαία αιτήματα προστασίας και επιβίωσης των εργαζομένων/ανέργων και της νεολαίας:
• Δωρεάν PCR τεστ σε όλες και όλους. Διανομή μασκών FFP2/KN95. Επαρκής χρόνος καραντίνας πληρωμένης αδείας για την περίοδο της νοσηλείας/ανάρρωσης/αναμονής αποτελεσμάτων
• Μέτρα προστασίας στα σχολεία και χώρους εργασίας. Ενίσχυση των ΜΜΜ, αύξηση δρομολογίων. Αποτελεσματικό σύστημα ιχνηλάτησης από τον ΕΟΔΥ
• Στήριξη του ΕΣΥ με προσλήψεις προσωπικού και ενίσχυση του εξοπλισμού και υποδομών. Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας. Επίταξη των ιδιωτικών κλινικών. Άμεση αύξηση των δαπανών για την υγεία. Παύση της αναστολής των χιλιάδων υγειονομικών
• Οικονομική στήριξη ανέργων και εργαζομένων, των επαγγελμάτων που πλήττονται από την πανδημία. Αξιοπρεπής διαβίωση για όλο το λαό. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, επίδομα ανεργίας ίσο με τον κατώτατο μισθό.
• Άμεσα και μεγάλης κλίμακας μέτρα ενάντια στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια και την στεγαστική επισφάλεια. Απαγόρευση εξώσεων και πλειστηριασμών, και διακοπών παροχής.
• Όχι στην καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τον κρατικό αυταρχισμό. Όχι στη διαχείριση της πανδημίας με αυταρχισμό και καταστολή, όχι στα μέτρα περιορισμού των ελευθεριών, τα πρόστιμα και τις απολύσεις.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ (4808/21)
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ, ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ
Ο νόμος 4808/21, το αντεργατικό τερατούργημα με την υπογραφή του υπ. Εργασίας Χατζηδάκη που ψηφίστηκε τον Ιούνη του 2021, αποτελεί επιλογή στρατηγικής σημασίας για την κυβέρνηση και το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί. Θέλει να διαλύσει το 8ωρο και να ισοπεδώσει τα εργασιακά δικαιώματα. Θέλει να βγάλει τις απεργίες και τον ταξικό συνδικαλισμό στην παρανομία. Θέλει να διαμορφώσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τους εργαζόμενους και τη δυνατότητά τους να οργανώνονται, να αγωνίζονται, να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Ο νόμος, με το πλήθος των διατάξεών του, φέρνει ανατροπές στο σύνολο της εργατικής νομοθεσίας Συμπυκνώνει, συμπληρώνει και προχωράει ακόμα περισσότερο την επίθεση στον κόσμο της δουλειάς. Η κυβέρνηση, αφού άφησε και συνεχίζει ν’ αφήνει τους εργαζόμενους και συνολικά το λαό απροστάτευτο απέναντι στην πανδημία, φορτώνοντάς του όλο το βάρος της αντιμετώπισης της κατάστασης, και αφού τη χρησιμοποίησε για να επιβάλει ένα σωρό αντεργατικές διατάξεις, απαγορεύσεις, σκληρή καταστολή, πρόστιμα και διαχωρισμούς, την αξιοποίησε και για να προωθήσει συνολικά την αντεργατική πολιτική με το νόμο 4808/21.
Θεσμοθέτησε και μόνιμα, όσα εφάρμοσε υποτίθεται «προσωρινά» με πρόφαση την πανδημία. Συμπλήρωσε την απαγόρευση των διαδηλώσεων με το χτύπημα στην οργανωμένη συλλογική πάλη των εργαζόμενων. Επιχειρεί να διαμορφώσει τους πλέον μακροπρόθεσμους όρους, ώστε το σύστημα να εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, για να αντιμετωπίσει την κρίση του. Ήδη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Η ακρίβεια στην ενέργεια και τα είδη πρώτης ανάγκης και η λιτότητα, που μόνο «παροδικά φαινόμενα» δεν είναι, ροκανίζουν το έτσι κι αλλιώς πετσοκομμένο εισόδημα εργαζόμενων και ανέργων.
Χτύπημα στο ωράριο και τη σταθερή δουλειά
Στους βασικούς πυλώνες του νόμου είναι οι διατάξεις που αφορούν το ωράριο. Με τη λεγόμενη «ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας», ο νόμος δίνει στον εργοδότη τη δυνατότητα να επιβάλει σε ατομικό επίπεδο (με τη δήθεν σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου και παρακάμπτοντας το σωματείο αν υπάρχει) 10ωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή, με την υπόσχεση για μειωμένο ωράριο ή ρεπό όταν (και αν) βολεύει τον εργοδότη. Καταργεί στην πράξη το 8ωρο, που αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους σ’ ολόκληρο τον κόσμο και ιστορική εργατική κατάκτηση απέναντι στην επιθυμία του κεφαλαίου για απεριόριστη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Με την αύξηση του ανώτατου ορίου υπερωριών σε 150 το χρόνο τόσο για τη βιομηχανία όσο και για τους υπόλοιπους κλάδους, μειώνει την υπερωριακή αμοιβή και προωθεί συνολικά την εντατικοποίηση προς όφελος της κερδοφορίας, την ώρα που η ανεργία είναι στα ύψη. Με την προσθήκη των κλάδων του φαρμάκου και του παραϊατρικού υλικού, της μεταφοράς, αποθήκευσης και διανομής εμπορευμάτων (logistics), των τηλεφωνικών κέντρων, των υποστηρικτικών τμημάτων επιχειρήσεων κ.ά. στη λίστα που επιτρέπεται να λειτουργούν και Κυριακή, διευρύνει το χτύπημα της Κυριακάτικης αργίας για χιλιάδες εργαζόμενους. Με την καθιέρωση της τηλεργασίας θεσπίζει σε μόνιμη βάση ένα εργασιακό καθεστώς που, στο βαθμό που εξυπηρετεί την εργοδοσία, αξιοποιείται για ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση ενώ κρατά τους εργαζόμενους απομονωμένους απ’ τους συναδέλφους και το εργασιακό τους περιβάλλον. Με τη δυνατότητα επιβολής σπαστού ωραρίου και στους μερικώς απασχολούμενους, ελαστικοποιεί ακόμα περισσότερο το ήδη απορυθμισμένο εργασιακό καθεστώς με το οποίο εργάζονται χιλιάδες σε σούπερ μάρκετ, λιανεμπόριο και πολλούς ακόμα κλάδους, εγκλωβισμένοι στην ανασφάλεια και τη ρευστότητα.
Το καπιταλιστικό σύστημα θέλει τη ζωή των εργαζόμενων απόλυτα υποταγμένη στις ανάγκες του. Μας θέλει μόνιμα διαθέσιμους, να δουλεύουμε όπως και για όσο θέλει ο εργοδότης. Και για όταν δεν μας θέλει, ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να αναστείλει τη σύμβαση εργασίας με τη μορφή άδειας άνευ αποδοχών (πάλι με τη δήθεν σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου). Ή ακόμα και να προχωρήσει σε απόλυση χωρίς περιορισμούς καθώς, ακόμα κι αν μια απόλυση κριθεί άκυρη, ο εργοδότης δεν είναι αναγκασμένος να καταβάλει μισθούς υπερημερίας και να επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο, αρκεί να δώσει απλά αυξημένη αποζημίωση (κι αυτή σύμφωνα με… την περιουσιακή κατάσταση των μερών).
Ο νόμος Χατζηδάκη βάζει σε πρώτη και μοναδική προτεραιότητα τις ανάγκες της εργοδοσίας, με τους εργαζόμενους σε ρόλο αναλώσιμων εργαλείων δίχως δικαιώματα. Νομιμοποιεί και ενισχύει την καταστρατήγηση του ωραρίου και την απλήρωτη δουλειά, δίνει το πράσινο φως σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Γι’ αυτό και στην ουσία του δεν έχει «θετικά στοιχεία», όπως θέλουν να υποστηρίζουν οι απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτά που παρουσιάζονται σαν τέτοια δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων για να κρυφτεί η πραγματική του στόχευση.
Η λειτουργία των σωματείων στον κλοιό του κράτους και της εργοδοσίας
Ο νόμος 4808/21 βάζει πλήθος περιορισμών και προϋποθέσεων για να θεωρείται νόμιμο ένα σωματείο. Απαιτεί την εγγραφή του στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ΓΕΜΗΣΟΕ) και την καταχώρηση σ’ αυτό των ονομάτων των μελών που έχουν εκλεγεί στο Διοικητικό Συμβούλιο, των πρακτικών διαλογής των ψηφοδελτίων και καταμέτρησης των ψήφων στις αρχαιρεσίες του, καθώς και των οικονομικών πόρων του σωματείου από το κράτος. Διαφορετικά, ένα σωματείο δεν μπορεί να αποφασίσει απεργία, να διαπραγματευτεί και να καταρτίσει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να ασκεί νόμιμα συνδικαλιστική δράση, να προστατεύονται τα στελέχη του από απολύσεις. Επιπλέον, προβλέπει τη διατήρηση ψηφιακών βιβλίων με τα στοιχεία όλων των μελών, τα πρακτικά των Γενικών Συνελεύσεων, της διαχείρισης του ταμείου κ.ά. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα κι ο ασφυκτικός έλεγχος των σωματείων, των μελών και της δράσης τους, που εντάθηκε με το Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, αναβαθμίζεται και διευρύνεται με το ΓΕΜΗΣΟΕ.
Με το νόμο επιβάλλονται οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στις διαδικασίες των σωματείων. Ειδικά για κήρυξη απεργίας, ο νόμος απαγορεύει τη λήψη απόφασης αν δεν παρέχεται η δυνατότητα συμμετοχής εξ αποστάσεως και ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, διατηρώντας και την απαίτηση της αυξημένης απαρτίας (50%+1) που θεσπίστηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η παροχή δυνατότητας ηλεκτρονικής ψήφου είναι υποχρεωτική και για τις αρχαιρεσίες των οργάνων του σωματείου. Καταργείται και το δικαίωμα του σωματείου να διατηρεί πίνακα ανακοινώσεων και να διανέμει ανακοινώσεις σε κοινόχρηστους, υπαίθριους και χώρους εστίασης του τόπου εργασίας. Ο νόμος σκοπεύει στην απονέκρωση των ζωντανών συλλογικών διαδικασιών των εργαζόμενων και την προσθήκη περισσότερων εμποδίων στην προκήρυξη απεργίας. Περιορίζει σημαντικά τις δραστηριότητες του σωματείου που θεωρούνται «επιτρεπτές» και προϋποθέτει τη συνεννόηση με την εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την έγκριση του ταξικού τους αντιπάλου για τη λειτουργία και τη δράση των σωματείων τους.
Ο νόμος διευκολύνει και την απόλυση ή τη μετάθεση συνδικαλιστών. Μειώνεται ο αριθμός των εκλεγμένων μελών που προστατεύονται και καταργείται ο κατάλογος που περιόριζε τους «σπουδαίους λόγους» που επιτρέπουν την απόλυση, όπως και η προϋπόθεση συγκατάθεσης του σωματείου. Η μετάθεση συνδικαλιστικού στελέχους αφήνεται αποκλειστικά στην κρίση του εργοδότη, καθώς καταργείται επίσης ο όρος της συγκατάθεσης του σωματείου. Η συνδικαλιστική δράση που ενοχλεί την εργοδοσία βρίσκεται υπό διωγμό.
Ποινικοποίηση της απεργίας
Στο στόχαστρο του νόμου Χατζηδάκη μπαίνει με ειδική βαρύτητα το δικαίωμα στην απεργία. Στις προϋποθέσεις για την απόφαση προκήρυξής της προστίθενται υποχρεώσεις του συνδικαλιστικού οργάνου που φτάνουν μέχρι και να την αναιρούν. Τέτοια είναι η υποχρέωση κατάθεσης αιτήματος δημόσιου διαλόγου ενώπιον του ΟΜΕΔ που επιβάλλεται για το δημόσιο τομέα, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν επιτρέπεται η άσκηση του δικαιώματος στην απεργία. Τέτοια είναι η υποχρέωση ορισμού συγκεκριμένου προσωπικού ασφαλείας σε ετήσια βάση, που θα κοινοποιείται στον εργοδότη. Όπως κι η διασφάλιση «Προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας», του προσωπικού δηλαδή που έχει οριστεί από τα πριν και έχει διατεθεί στο «διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη» ώστε να παρέχεται τουλάχιστον το 1/3 της συνήθους υπηρεσίας, που επιβάλλεται για τις επιχειρήσεις «κοινής ωφέλειας», στις οποίες δηλαδή απαγορεύεται η διακοπή της παραγωγής ή της παροχής υπηρεσίας.
Και βέβαια, υποχρέωση που αναιρεί την ουσία της απεργίας είναι αυτή που θέλει τη συνδικαλιστική οργάνωση που προκηρύσσει απεργία να διασφαλίζει τη δυνατότητα των απεργοσπαστικών μηχανισμών της εργοδοσίας να δρουν «ελεύθερα και ανεμπόδιστα […] χωρίς εμπόδιο και ιδίως χωρίς την άσκηση σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος τους»! Αν κάποιο συνδικαλιστικό όργανο υλοποιήσει και περιφρουρήσει τις συλλογικές αποφάσεις των εργαζόμενων, η απεργία θεωρείται «παράνομη» και πρέπει να σταματήσει άμεσα. Απεργία πρωτοβάθμιου σωματείου δε που έχει κριθεί «παράνομη», απαγορεύεται να καλύπτεται από αποφάσεις δευτεροβάθμιων ή τριτοβάθμιων οργανώσεων.
Το σύστημα γνωρίζει ότι η επίθεσή του στον κόσμο της δουλειάς, η προοπτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της απόλυτης εκμετάλλευσης που έχει να του «προσφέρει», θα προκαλέσει αντιδράσεις. Ο εχθρικός τρόπος αντιμετώπισης των κρίσιμων ζητημάτων της περιόδου που διανύουμε είναι καθοριστικός για το εκρηκτικό κλίμα που δημιουργείται.
Η κυβέρνηση αδιαφορεί για την προστασία της υγείας των εργαζόμενων και του λαού, ενώ συνεχίζει την υπονόμευση και το ξεχαρβάλωμα των δημόσιων νοσοκομείων και του δικαιώματος όλων στην περίθαλψη.
Οι ΣΣΕ που υπογράφτηκαν κατά κλάδο ή επιχείρηση είναι ελάχιστες, με συνέπεια το ρημαγμένο εργατικό εισόδημα να συνεχίζει την πορεία διολίσθησής του, τη στιγμή μάλιστα που ο πληθωρισμός έχει εκτοξευτεί στα ύψη!
Η εργοδοτική παραβατικότητα και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς κλιμακώνεται.
Η επίθεση αυτή δεν αρκείται στη σημερινή κατάσταση αποσυγκρότησης που έχουν επιβάλει οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις της συνδιαλλαγής και της υποταγής. Γνωρίζει τη δυνατότητα που έχουν οι εργαζόμενοι να αντιστέκονται, να διεκδικούν, να ανατρέπουν την αντεργατική πολιτική του, όταν κινούνται συλλογικά και οργανωμένα. Γι’ αυτό τους θέλει να διαπραγματεύονται «ατομικά», δηλαδή σε καθεστώς εκβιασμού και τρομοκρατίας, και όχι συλλογικά, από κοινού με τους συναδέλφους τους. Γι’ αυτό υπονομεύει τους όρους συγκρότησής τους και χτυπάει τα όργανα της πάλης τους. Γι’ αυτό ποινικοποιεί τους αγώνες τους και ειδικά τους απεργιακούς, μέσα απ’ τους οποίους η εργατική τάξη συνειδητοποιεί το ρόλο και τη δύναμή της απέναντι στο κεφάλαιο. Γι’ αυτό στοχοποιεί και προσπαθεί να βγάλει στην παρανομία τον ταξικό, ανεξάρτητο από το κράτος και την εργοδοσία, συνδικαλισμό.
Αυτή η επίθεση πρέπει να ανατραπεί!
Ο νόμος 4808/21, με το εύρος, τα χαρακτηριστικά, τη σημασία που έχει για όλους τους εργαζόμενους, δεν ψηφίστηκε απ’ την κυβέρνηση για «να μείνει στα χαρτιά». Δεν έχει συμβολικό χαρακτήρα ούτε για το σύστημα, ούτε για τους εργαζόμενους. Τροφοδοτεί και οπλίζει την επίθεση της εργοδοσίας. Υπονομεύει και ποινικοποιεί κάθε εργατικό αγώνα.
Η εργοδοσία ανυπομονεί να εφαρμόσει το πλήθος των διατάξεών του. Η κυβέρνηση προωθεί με γρήγορους ρυθμούς την εφαρμογή του, μέσα από διευκρινιστικές εγκυκλίους και δικαστικές αποφάσεις. Ήδη, στους έξι μήνες που είναι ψηφισμένος, οι προσπάθειες της εργοδοσίας να τον αξιοποιήσει είναι σημαντικές και αφορούν χιλιάδες εργαζόμενους, με χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της e-food, του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των Jumbo. Ήδη, τον έχουν βρει απέναντί τους όσοι κλάδοι έχουν κινητοποιηθεί (εκπαιδευτικοί, λιμενεργάτες, ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στα Πετρέλαια Καβάλας, εργαζόμενοι στον ΕΦΚΑ κ.ά.), με δικαστικές αποφάσεις να βγάζουν «παράνομες» απεργιακές κινητοποιήσεις με βάση και τα νομικά εμπόδια που πρόσθεσε ο νόμος.
Ο νόμος αυτός είναι ασυμβίβαστος με τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Θεσπίστηκε για να συμβάλλει στην καταστολή των εργατικών αγώνων που είναι σίγουρο ότι θα ξεσπούν ολοένα και περισσότερο, μέσα στις συνθήκες τηςγενικευμένης, αξεπέραστης και κλιμακούμενης οικονομικής, κοινωνικής και υγειονομικής κρίσης. Κάθε εργατικός αγώνας, κάθε απεργιακή κινητοποίηση, κάθε εργατική διεκδίκηση θα τον βρίσκει μπροστά της. Γι’ αυτό φτιάχτηκε!
Τα σωματεία και όλα τα συνδικαλιστικά όργανα πρέπει να αρνηθούν να συμμορφωθούν στις επιταγές του νόμου. Να μην εγγραφούν στο ΓΕΜΗΣΟΕ, να μην καταχωρήσουν κανένα στοιχείο τους. Να συνεχίσουν να λειτουργούν με βάση τα καταστατικά τους. Να μην αποδεχτούν καμία κρατική παρέμβαση στις διαδικασίες τους και καμία παρέμβαση στα οικονομικά τους. Να συνεχίσουν να περιφρουρούν τις αποφάσεις και τους αγώνες τους.
Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να αγωνιστούν για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη. Να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Να υπερασπιστούν τα συλλογικά τους όργανα, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση. Να συγκροτήσουν την πάλη τους στο βαθμό που απαιτείται για ν’ αντιμετωπίσει το νόμο και την αντεργατική πολιτική του κεφαλαίου.
Η συγκρότηση της «Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του 4808/21 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών» θέλει να συμβάλει στην ενίσχυση της γραμμής άρνησης εφαρμογής του νόμου και στην οργάνωση της πάλης για την ανατροπή του.
Μέσα από την πάλη κατά του συγκεκριμένου νόμου, θέλει να ενισχύσει και να γίνει μέρος των αγώνων που ξεπηδάνε ως ανάγκη επιβίωσης της εργατικής τάξης. Για την αύξηση των μισθών απέναντι στην ακρίβεια που κατασπαράζει τα λαϊκά νοικοκυριά, για την προστασία της ζωής των εργατών απέναντι στην πανδημία, για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων στην εκπαίδευση και την περίθαλψη. Για το δικαίωμα στην εργασία.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η οργάνωση της πάλης για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που αναδεικνύονται αυτή την περίοδο, πρέπει να αποτελέσει κεντρική προτεραιότητα για το κίνημα, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης και στοχεύοντας σε έναν μαζικό, πανεργατικό και απεργιακό αγώνα.
Η Πρωτοβουλία συγκροτήθηκε από και απευθύνεται σε σωματεία, δυνάμεις, σχήματα, εργαζόμενους που θέλουν να δράσουν από κοινού σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Γιατί, χωρίς την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες δυσχεραίνονται, επιβραδύνονται, πνίγονται.
Γιατί, η κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, είναι προαπαιτούμενο για την ευόδωση των αγώνων αυτών.
Η Πρωτοβουλία επιδιώκει την ανάδειξη των χαρακτηριστικών και των στόχων αυτού του νόμου πλατιά στην εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους, τους οποίους αφορά συνολικά (άνεργους, ημιαπασχολούμενους, δήθεν αυτοαπασχολούμενους κλπ.). Την έμπρακτη στήριξη κάθε σωματείου που θα βρεθεί στο στόχαστρο της εργοδοσίας, των κρατικών μηχανισμών, αλλά και των κυρίαρχων συνδικαλιστικών δυνάμεων που επιδιώκουν την εφαρμογή του νόμου και της κυβερνητικής πολιτικής στους χώρους δουλειάς. Την κινηματική ανάδειξη του στόχου για κατάργηση του νόμου 4808/21 σε κεντρικό στοιχείο της εργατικής πάλης. Την ενίσχυση των εργατικών διεκδικήσεων. Την προώθηση και στήριξη των απεργιακών αγώνων που είναι αναγκαίοι για την ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου και εργοδοσίας, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας στη δουλειά και τη ζωή.
· Αγώνας για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη (4808/21)
· Καμιά υποταγή – καμιά εφαρμογή των διατάξεών του
· Κάτω τα χέρια από το 8ωρο και τις εργατικές κατακτήσεις
· Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, την απεργία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες
Συγκέντρωση:Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2022, 12μμ, Πλ. Κλαυθμώνος
Νέα ανοιχτή σύσκεψη της Πρωτοβουλίας:Σάββατο, 19 Φεβρουαρίου 2022, 12μ, ΕΚΑ
ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 24ΩΡΗΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΦΚΑ
ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΜΕ 24ΩΡΕΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ & ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Μετά την απαγόρευση των απεργιών, απαγόρευση και των αδειών!
Ο Χατζηδάκης, επαγγελματίας provocateur, ο συρφετός των κολαούζων-αυλοκολάκων, διοικητές, υποδιοικητές, μανατζαρέοι και οι δεξιοί ψάλτες των συνδικαλιστικών μας οργάνων είναι αποφασισμένοι να διαλύσουν την Κοινωνική Ασφάλιση ως εξόφληση της επιταγής στα μεγάλα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Ο Υπουργός των ανέργων με ανακοίνωσή του, “για το καλό μας” και για το καλό των χιλιάδων συνταξιούχων, που μάταια αναμένουν συντάξεις-αναδρομικά-επανυπολογισμούς-προσωπικές διαφορές, επιτάσσει μέσα στις γιορτές τους εργαζόμενους και απαγορεύει τη λήψη κανονικών αδειών όλου του προσωπικού του ΕΦΚΑ. Την ίδια ώρα ο οργανισμός μας οφείλει χιλιάδες ημέρες αδειών εξαιτίας της αποψίλωσης των Υπηρεσιών μας, όπου πλέον είναι αδύνατον για χιλιάδες εργαζόμενους να λάβουν τις νόμιμες άδειες, καθώς σε διαφορετική περίπτωση υπηρεσίες ολόκληρες και τμήματα οδηγούνται σε παύση λειτουργίας!
Δεν πρόκειται απλά για κινήσεις εντυπωσιασμού για τους ψηφοφόρους της ΝΔ εν τω μέσω χιλιάδων νεκρών της πανδημίας αλλά για πρόβα σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα.
Η απαγόρευση λήψης κανονικών αδειών από τους εργαζόμενους του ΕΦΚΑ μέσα στο εορταστικό δεκαπενθήμερο, εν είδη επίταξης του προσωπικού, συμπληρώνει το αντιαεργατικό τερατούργημα του Χατζηδάκη (Ν.4808/202), που αναιρεί εμβληματικές κατακτήσεις των εργαζομένων όπως το οχτάωρο, το σαφή διαχωρισμό του εργάσιμου χρόνου από τον χρόνο που ανήκει στον εργαζόμενο, ακόμα και την πραγματική δυνατότητα νόμιμου συνδικαλιστικού αγώνα για την βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων.
Η ακύρωση της απεργίας 3/12, η απόρριψη απεργίας στις 16/12 έριξαν νερό στο μύλο της λάσπης Χατζηδάκη, που αποθρασυνόμενος από την ένοχη σιωπή των συνδικαλιστικών μας οργάνων, επιχειρεί ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα υποβαθμίζοντας περαιτέρω την οικονομική, κοινωνική και εργασιακή μας κατάσταση, τη στιγμή που η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ροκανίζουν τα αναιμικά εισοδήματα μας.
Πρέπει άμεσα να απαντήσουμε με μαζικές, απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας. Όποιοι\όποιες επιδιώξουν να τις καθυστερήσουν ή να τις υποσκάψουν από οποιαδήποτε συνδικαλιστική παράταξη, θα βρεθούν αντιμέτωποι\ες με την οργή των συναδέλφων.
Καλούμε τις Ομοσπονδίες, τα ΔΣ των πρωτοβάθμιων συλλόγων και όλους τους εργαζόμενους/ες να μπούμε τώρα χωρίς καμιά καθυστέρηση στον αγώνα:
Άμεση κήρυξη απεργία στις 22/12/21 και συγκέντρωση στο Υπ. Εργασίας
Επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια στην Αθήνα και στην Περιφέρεια
Καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα
Να παραιτηθεί τώρα ο προβοκάτορας Υπουργός Χατζηδάκης και να καταργηθεί ο Ν.4808/2021
Να εξοστρακιστούν οι ιδιώτες από την κοινωνική ασφάλιση
Μόνιμες προσλήψεις προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ν. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ Τετάρτη 27 Οκτωβρίου, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας στον 3ο όροφο, στις 6:00 (ώρα προσέλευσης 5:30 μμ) Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες από το πλήγμα που δέχτηκε ο κόσμος της εργασίας με την ψήφιση του ν/σ Χατζηδάκη, την κατάργηση του 8ωρου, του δικαιώματος της απεργίας, τη σύνθλιψη της συνδικαλιστικής δράσης. Παρόλα αυτά, την ώρα που η ηγεσία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αφήνει διάπλατα ανοιχτό το δρόμο σε αυτή την ολομέτωπη αντεργατική επίθεση, ο αγώνας της e-food και των εκπαιδευτικών θέτει ξανά το ζήτημα στη βάση του ανεξάρτητου από κράτος και εργοδοσία ταξικού αγώνα.
Την ίδια στιγμή η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο δυστοπική με τους μισθούς να εξανεμίζονται από την ανεξέλεγκτη άνοδο του πληθωρισμού, τις συλλογικές συμβάσεις να έχουν εγκαταλειφθεί από τους εργοδότες που αξιοποιούν όλα τα εργαλεία που τους παρέχει με νομοθετήματα η κυβέρνηση, με το δημόσιο πλούτο να ξεπουλιέται ασύδοτα στους ιδιώτες και με τη λογική του κέρδους να διαβρώνει και να απονεκρώνει κάθε κοινωνική κατάκτηση.
Ο αγώνας κατά του ν/σ Χατζηδάκη μετά την ψήφισή του, στην ουσία έχει εγκαταλειφθεί από τις δυνάμεις που τον Ιούνιο ανέστειλαν προκηρυγμένες απεργίες ενώ σήμερα παρά τις στεντόρειες διακηρύξεις τους, κατέληξαν σε μια απόφαση για κατακερματισμένα απογευματινά συλλαλητήρια στις 4 Νοέμβρη. Η ίδια πολιτική λογική που ευθύνεται για την εγκατάλειψη εμβληματικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης τον Ιούνιο, σήμερα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής ,επαναλαμβάνεται οδηγώντας τον αγώνα σε αδιέξοδο.
Συναδέλφισσες –οι,
Ο νέος νόμος μας απαλλοτριώνει από κάθε δικαίωμα και κάθε κατάκτηση που αποτυπώθηκε στην εργατική νομοθεσία από τον ταξικό – κοινωνικό αγώνα. Τα νομικά προσκόμματα στη λειτουργία του συνδικαλισμού, στο δικαίωμα της απεργίας και της περιφρούρησής της ισοδυναμούν με πλήρη απαγόρευση. Ο αγώνας όμως για την κατάργηση του νόμου δεν μπορεί να έχει ελπίδες επιτυχίας αν δεν υπάρξει παράλληλα και ο απολογισμός του αγώνα που έγινε, αν δεν κατανοηθούν τα λάθη και οι παραλείψεις, που επέτρεψαν την ανώδυνη για την κυβέρνηση υπερψήφισή του ώστε να ξεπεραστούν.
Καλούμε κάθε σωματείο και συλλογικότητα, κάθε εργαζόμενο/η ή άνεργο/η, αγωνιστή και αγωνίστρια, που έχει συνειδητοποιήσει ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να μας βγάλει από αυτό τον καταστροφικό κλοιό και να ανοίξει δρόμο προς την ανατροπή του, είναι ο δικός μας ανεξάρτητος αγώνας, να συμμετέχει στη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνα, στον 3ο όροφο, στις 6:00 (ώρα προσέλευσης 5:30 μμ), με σκοπό να συζητήσουμε όλα αυτά τα επείγοντα θέματα με επίκεντρο την επικείμενη εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη και τον τρόπο που οι ανεξάρτητες ταξικές δυνάμεις θα απαντήσουν!
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΝΑΥΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ (ΠΕΝΕΝ) ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΝΑΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ «Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ» ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ SYLLOGOS ELGO DIMITRA is inviting you to a scheduled Zoom meeting.
Topic: ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 27/10 Time: Oct 27, 2021 05:00 AM Athens
Σχέδιο προοπτικών για τη συγκρότηση της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης
Στη διακήρυξη του 17ου Συνεδρίου του ΕΕΚ αναφέρεται ότι:
"Το ΕΕΚ είναι αποφασισμένο να παλέψει να αναβαθμίσει την θεωρητική του πάλη και την πρακτική του δράση, στην επόμενη περίοδο μέχρι το 18ο Συνέδριο το 2022, ξεπερνώντας παλιά και νέα προβλήματα που έφερε στο φως το 17ο Συνέδριο του Ιουνίου 2021 […] με συγκεντροποίηση και αναβάθμιση της δουλειάς στο εργατικό πολιτικο-συνδικαλιστικό κίνημα, προωθώντας την Πρωτοβουλία για μια Εργατική Κίνηση που θα αγκαλιάζει και θα παρεμβαίνει σε όλους τους χώρους της εργατικής τάξης, εργαζόμενης κι άνεργης, “ντόπιας” και προσφυγικής, ενάντια σε γραφειοκρατίες και γραφειοκρατικές πρακτικές μέσα κι έξω από τα συνδικάτα, συγκροτώντας σε ανεξάρτητη ταξική βάση Κέντρο ή Κέντρα Αγώνα".
H εκλεγμένη από το Συνέδριο οργανωτική επιτροπή, παρουσιάζει παρακάτω σχέδιο προοπτικών για την ανασυγκρότηση του μαχόμενου εργατικού ταξικού κινήματος. H συζήτηση, ταυτόχρονα με τη κοινή δράση, είναι αναγκαία όσο ποτέ τη στιγμή που το καθήκον μας είναι η άμεση υπεράσπιση της ζωής των εργαζόμενων μαζών και των συλλογικών οργάνων πάλης τους. Η μάχη μας δεν είναι απλώς "να μείνει ο νόμος Χατζηδάκη στα χαρτιά" αλλά να ανατραπεί και μαζί με αυτόν ολόκληρο το σύστημα της διαρκούς εκμετάλλευσης.
Η εργατική τάξη μαστίζεται από την ανεργία, την ακρίβεια που εξανεμίζει τα ελάχιστα έως ανύπαρκτα μεροκάματα, αλλά και την άμεση απειλή του θανάτου από την πανδημία, αντιμέτωπη με τους καπιτα-ληστές και με την πιο ανάλγητη και αντιδραστική αστική κυβέρνηση από την πτώση της χούντας, χωρίς μια πειστική εναλλακτική λύση εξουσίας.
Οι εργαζόμενοι είναι διαιρεμένοι σε εργαζόμενους και άνεργους, πλήρους και μερικής απασχόλησης, μόνιμους εργολαβικούς, νέους και παλιούς, μετανάστες και ντόπιους, την ώρα που συνολικά η δυνατότητα εργασίας οδηγείται στην πλήρη ελαστικοποίηση ωρών, σχέσεων, αμοιβών και ζωής.
Μια πολυδιάσπαση που ενυπάρχει σε όλους τους κλάδους, στη βιομηχανία, τις υπηρεσίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ακόμα και ανάμεσα στους άνεργους, και συντηρείται με ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών του κυβερνητικού και εργοδοτικού χώρου ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.
Οι δυο παρατάξεις φέρουν την κύρια ευθύνη για τις επαναλαμβανόμενες ήττες των μέχρι σήμερα απεργιακών κινητοποιήσεων, στις οποίες έχει καθοριστικά συμβάλει και το ΠΑΜΕ με την γραφειοκρατική αυτοαναφορικότητά του και μια πολιτική που παρά την αριστερή ρητορική της και τις ειλικρινείς τάσεις των μαχητικών μελών του, σε κρίσιμες στιγμές του κινήματος παραμένει σταθεροποιητικός παράγοντας μέσα στο αστικό σύστημα. Αυτά σε συνδυασμό με την συνθηκολόγα πολιτική ταξικής συνεργασίας και τις κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ, μπέρδεψαν, αποπροσανατόλισαν, αποδιοργάνωσαν, απογοήτευσαν, αποστράτευσαν και διέσπασαν παραπέρα τον κορμό των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.
Παρ’ όλα αυτά, τα 13 χρόνια από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και τα 10 χρόνια μνημονιακής κατακρεούργησης των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφεραν να σταθεροποιήσουν τον ελληνικό καπιταλισμό, που χρεοκοπημένος, κλυδωνίζεται ξανά λόγω της επιδείνωσης της άλυτης παγκόσμιας κρίσης και της πανδημίας.
Οι ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου, έρχονται σε απόλυτη σύγκρουση με τις κοινωνικές ανάγκες.
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε στην αντιμετώπιση της κρίσης της οικονομίας, της πανδημίας και των συνεπειών της κλιματικής καταστροφής.
Το σκηνικό μοιάζει με πυριτιδαποθήκη χωρίς κανένα μέτρο προστασίας.
Το οπλοστάσιο των εργοδοτών με την μέριμνα της κυβέρνησης της ΝΔ, έχει στο μεταξύ οπλιστεί με νομοθετήματα για παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών ωρών και αμοιβών, ενώ έχει δυσκολέψει μέχρι αφωνίας, τη «νόμιμη» εργατική αντίδραση και διαμαρτυρία.
Μια κοινωνική έκρηξη επέρχεται, χωρίς να υπάρχουν τούτη τη φορά, παρά τα νομοθετικά τερατουργήματα που έχουν περάσει από την Βουλή, τα επαρκή εργαλεία στους από πάνω, για να την ελέγξουν και να την κατευνάσουν.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον οι επαναλαμβανόμενες προδοσίες στο συνδικαλιστικό επίπεδο οργάνωσης έχουν αναδειχθεί σε καταλυτικής σημασίας βραχίονα στήριξης της άρχουσας τάξης στο στρατηγικό της σχέδιο να εμποδίσει την προσπάθεια οργάνωσης μιας απεργιακής ενωτικής δράσης με διάρκεια, για να μπει φρένο στον κατήφορο.
Μέσα σε αυτές τις αντικειμενικά οξυμένες ιστορικές συνθήκες, είναι ανάγκη να συζητήσουμε με την ίδια την τάξη, να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέπτονται και δρουν τα διάφορα τμήματα της τάξης, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους και να διαμορφώσουμε τα αιτήματα και συνθήματα που θα ενώσουν στη δράση τα τμήματά της, με στόχο την νίκη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποτύχει σε όλο της το κυβερνητικό πρόγραμμα (δημόσιο χρέος, ελλείμματα, απασχόληση, επενδύσεις). Κατά την περίοδο της πανδημίας, η υποταγμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου πολιτική της πρόσθεσε στα αποτυχημένα πεπραγμένα της και χιλιάδες νεκρούς!
Η μόνη της “επιτυχία” είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών μέσα στην πανδημία και οι αντιδημοκρατικοί και αντεργατικοί νόμοι με τις ευλογίες των Βρυξελλών και με τη νουθεσία ότι θα έπρεπε αυτοί να είναι πιο… τολμηροί!
Οι συνέπειες των πυρκαγιών, με τεράστιες καταστροφές στις καλλιέργειες, στις δουλειές, στα σπίτια, στα δάση και στο περιβάλλον, με πλήρη ευθύνη των αχρήστων της κυβέρνησης, που η μόνη μέριμνά τους είναι να παραδώσουν τα καμένα στους ιδιώτες, έχει δημιουργήσει θυμό και αγανάκτηση στον λαό. Την ίδια στιγμή, έχει ήδη προαναγγελθεί νέο τσουνάμι λουκέτων σε 200.000 μικροεπιχειρήσεις, με αποτέλεσμα μαζική ανεργία, μισθούς πείνας, μαύρη εργασία, γενικευμένη λαϊκή εξαθλίωση. Ταυτόχρονα οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης αυξάνονται, με το τέρας του πληθωρισμού, σε διεθνή κλίμακα, να κάνει την εμφάνισή του. Η εκτεταμένη καταστολή και η συστηματική προετοιμασία του κράτους για τον ταξικό πόλεμο, είναι η μόνη απάντηση της κυβέρνησης.
Απαιτείται, επειγόντως, να ανοιχτεί ένας νέος δρόμος αγώνα ενάντια στα προγράμματα διαρκούς λιτότητας και στην καταστροφή που έχει δημιουργήσει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ο ριζικός επαναπροσανατολισμός του εργατικού κινήματος είναι αναγκαίος σε ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο.
Ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, των μαχόμενων συλλογικοτήτων, σωματείων και διάσπαρτων αγωνιστών έχουν σηκώσει το γάντι σε όλα τα μέτωπα από τις απαγορεύσεις, τα εργατικά δίκαια, την πανδημία μέχρι και τα ζητήματα καταστολής. Από την μεγαλειώδη συγκέντρωση στις 7/10/2020, την ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης καταδίκης της Χ.Α. και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην απαγόρευση της επετείου του Πολυτεχνείου και των διαδηλώσεων για την επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου μέχρι την απεργία πείνας του φυλακισμένου Δημήτρη Κουφοντίνα, από την κινητοποίηση ενάντια στον ξυλοδαρμό και βασανισμό του Βασίλη Μάγγου μέσα στο αστυνομικό τμήμα ή την απαγωγή και το βασανισμό του αναρχικού Άρη Παπαζαχαρουδάκη, μέχρι τις παλλαϊκές διαδηλώσεις και πορείες μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης.
Είναι οι ίδιες λαϊκές δυνάμεις που κίνησαν και το απεργιακό μέτωπο της τελευταίας περιόδου, σε μεγάλο βαθμό με ανεξάρτητη δράση.
Οι εργατικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, που έσπασαν επανειλημμένα στην πράξη τις απαγορεύσεις, έδωσαν τον τόνο και δημιούργησαν θετικό προηγούμενο, με την απεργία της 6ης Μάη, όπως και στις 3, 10 και 16 Ιούνη με αφορμή το ν/σ Χατζηδάκη. Η ανεξάρτητη δράση των μαχητικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, δείχνει την ύπαρξη μίας δυναμικής παρακαταθήκης που δεν πρέπει να εξαφανιστεί από την ατολμία και την απουσία οράματος.
Όλες αυτές οι εμπειρίες της προηγούμενης περιόδου προσφέρουν σημαντικό υλικό για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων :
Η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια, η κρατική καταστολή, η υγειονομική κρίση, η καταστροφή του περιβάλλοντος, απαιτούν επειγόντως ένα άμεσο πρόγραμμα πάλης για το ζήτημα της εργατικής εξουσίας. Μία πάλη που να ενοποιεί τους αγώνες της τάξης μας για την ίδια την ζωή. Που θα εμπλουτίζεται συναντώντας νέες δυνάμεις αποφασισμένες να το υλοποιήσουν ως όρο για την ίδια τους την ύπαρξη.
Η πάλη αυτή πρέπει να γίνει μέσα και έξω από τα συνδικάτα, συμμετέχοντας στα σωματεία, δημιουργώντας σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν, παλεύοντας για να πάρει η τάξη το πάνω χέρι, αλλά και σε επιτροπές σε γειτονιές και χώρους δουλειάς.
Η ενότητα στη δράση της εργατικής τάξης, είναι τώρα αναγκαία όσο ποτέ. Τα φαινόμενα της πολυδιάσπασης αδυνατίζουν την δράση και αποθαρρύνουν την τάξη. Μπορούμε να προχωράμε μαζί, ο καθένας με τα δικά του συνθήματα και πανώ. Η συμμετοχή και η κοινή δράση σε εργατικά σχήματα, συνελεύσεις γειτονιάς, διάφορες εργατικές επιτροπές κ.λπ., όταν υπάρχουν κοινοί στόχοι και δράσεις, χωρίς καπελώματα και ηγεμονισμούς, με συντρόφους άλλων πολιτικών χώρων, είναι δυνατή και αναγκαία.
Το κεφάλαιο δεν πρόκειται να κάνει καμιά παραχώρηση προς την εργατική τάξη παρά μόνο αν κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Οι μεμονωμένοι κλαδικοί αγώνες χρειάζεται να βρουν διέξοδο στην πανελλαδική κινητοποίηση οργανωμένων κι ανοργάνωτων δυνάμεων της εργατικής τάξης στον αγώνα για την οργάνωση της Γενικής Απεργίας Διαρκείας.
Η μαζική ανεργία αποδόμησε συνδικαλιστικές οργανώσεις που δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την ενότητα με τους ανέργους του κλάδου τους. Η εργατική τάξη για να νικήσει πρέπει να συσπειρώσει στον αγώνα τους άνεργους και τα ανοργάνωτα τμήματά της, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φύλου και φυλής.
Η ΓΣΕΕ έχοντας υποταχθεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, υπονομεύει κάθε διεκδίκηση και αγώνα της εργατικής τάξης, τασσόμενη ανοιχτά με την πλευρά της κυβέρνησης και του κράτους. Η ΑΔΕΔΥ, παρά την μαχητική της στάση σε ορισμένες φάσεις του αγώνα, παραμένει γραφειοκρατική και ελεγχόμενη. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ, ό,τι δεν ελέγχει στο εργατικό κίνημα το υπονομεύει ακόμα και μέσα στις γραμμές του, διασπώντας κάθε κίνηση στην κατεύθυνση αυτή.
Πρέπει να συσπειρωθούν οι δυνάμεις του κινήματος που δεν έχουν παραδοθεί στις ήττες για τις οποίες ευθύνονται όλοι οι καρεκλοκένταυροι της γραφειοκρατίας. Οι μαχόμενες δυνάμεις που συσπειρώνονται είτε στο ΕΚΑ, είτε στην ΑΔΕΔΥ, αλλά και σε πανελλαδική κλίμακα στο πλαίσιο διάφορων ελπιδοφόρων πρωτοβουλιών που προέκυψαν τα πρόσφατα χρόνια, αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει σήμερα η αναγκαιότητα, αλλά και η δυνατότητα αναδιοργάνωσης του εργατικού κινήματος. Καθοριστικός παράγοντας για την πλήρη ανάπτυξη της δυναμικής που μπορούν να έχουν, θα αποτελέσει το κατά πόσο θα αποφύγουν τον εγκλωβισμό τους σε στείρους τακτικισμούς που εμποδίζουν την πάλη για ένα νέο Κέντρο Εργατικής Δράσης.
Το εργατικό κίνημα καλείται να ανασυγκροτηθεί και να προσανατολιστεί σε δύο κατευθύνσεις : Πάνω σε ένα πρόγραμμα πάλης που να διαθέτει στρατηγική, τακτική και δράση και στην οργανωτική απαγκίστρωση από την εργοδοτική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία με αναγκαίο όρο την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος, την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους γραφειοκράτες.
Η δημιουργία μιας μαχόμενης πανελλαδικής εργατικής κίνησης σε πανελλαδική βάση με ριζοσπαστικό και επαναστατικό προσανατολισμό είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαίος όρος για να παλέψουμε:
Για να περάσει όλη η παραγωγή στα χέρια των παραγωγών, τα εργοστάσια στους εργάτες, και όλες οι κοινωνικές διαδικασίες στα χέρια των “από τα κάτω”, στα χέρια της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων συμμάχων της στους αγώνες. Για την απαλλοτρίωση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας χωρίς καμιά αποζημίωση, οι οποίοι θα τεθούν κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο για την υποστήριξη του λαού που δεινοπαθεί.
Για τη μονομερή διαγραφή του συνόλου του χρέους που στερεί και συντρίβει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Για να δημιουργηθούν επιτροπές κοινωνικού ελέγχου ενάντια στις αυξήσεις των τιμών σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα για να αποτραπεί το ξεζούμισμα του λαού, οι εκβιασμοί και το σαμποτάζ του κράτους και του κεφαλαίου.
Για την ακύρωση όλων των μέτρων «λιτότητας» και κοινωνικού κανιβαλισμού που επιβλήθηκαν από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, για να ανταποκρίνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά δικαιώματα στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στα κέρδη για τους λίγους.
Αυτά απαιτούν δράσεις:
Κατάληψη όλων των εργοστασίων που κλείνουν ή μεταφέρονται σε άλλες χώρες ή απολύουν μαζικά εργαζόμενους και την επαναλειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση.
Όλα τα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό, μεταφορές, στέγη, τροφή) δωρεάν για όλους, χωρίς όρους, προϋποθέσεις, περιορισμούς κι εξαιρέσεις εθνικότητας, φυλής, θρησκείας ή ταυτότητας φύλου.
Προώθηση στο συνδικαλιστικό κίνημα της αιρετότητας και ανακλητότητας, την εξάλειψη των προνομίων εξαγοράς συνειδήσεων στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Να ενδυναμωθεί η αυτενέργεια των καταπιεσμένων ενάντια στην λογική της ανάθεσης σε σωτήρες.
Να βάλουμε τέλος στην κρατική καταστολή και τη διαρκή «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης», γκρεμίζοντας τον αστικό κρατικό μηχανισμό με τον κοινό αγώνα όλων των καταπιεσμένων, μεταναστών και ντόπιων.
Αποφασιστικός αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, τον φασισμό, το ρατσισμό και τις διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων, των γυναικών, του σεξουαλικού προσανατολισμού, ενάντια στην καταπίεση κάθε είδους μειονότητας.
Στήριξη στην πράξη και στο δρόμο όλων των αγώνων που συγκρούονται με τις κυβερνήσεις και το κράτος του κεφαλαίου, που εναντιώνονται στην εκμετάλλευση και σε κάθε εξουσία που την υπηρετεί, για την ανατροπή της κυβέρνησης, την εργατική εξουσία και τον διεθνή Σοσιαλισμό, για να καταργηθεί κάθε εκμετάλλευση, καταπίεση, εξουσία και ταπείνωση ανθρώπου από άνθρωπο.
Υπάρχει ελπίδα!
Στόχος μας είναι να συμβάλουμε στην οργάνωση των μαχόμενων εργατικών και κοινωνικών δυνάμεων στο δρόμο της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης.
Παίρνουμε τους αγώνες και τη ζωή μας στα χέρια μας!
Το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Ν.Δ φέρνει στο προσκήνιο την κατάσταση στα συνδικάτα και την ικανότητά τους να αντιστρέψουν μία πολιτική η οποία είναι σταθερά προσανατολισμένη στην κατεύθυνση υπονόμευσης των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Η στρατηγική κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε έχει ως στόχο την εξελισσόμενη οικονομική κρίση και τις συνέπειές της να την φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων και με τον τρόπο αυτό οι επιχειρηματικοί όμιλοι να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.
Αυτή η στρατηγική η οποία αποτελεί συνέχεια των μνημονιακών κυβερνητικών πολιτικών, τσάκισε τα εργατικά δικαιώματα, στις ΣΣΕ, στους μισθούς, στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, στην υγεία, στην παιδεία, στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Ο νόμος Χατζηδάκη αποτελεί τομή και ποιοτική αναβάθμιση στην επίθεση ενάντια στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Όλες οι αντιδραστικές αλλαγές υπηρετούν αυτήν την στόχευση και προφανώς αυτή η επίθεση δεν τελειώνει με αυτό το νομοσχέδιο.
Ο σχεδιασμός τους δεν θα έχει καμία ανάπαυλα και αυτό ο Μητσοτάκης το κατέστησε σαφές με την δήλωσή του «η μεταρρυθμιστική κυβερνητική πολιτική θα συνεχιστεί και μέσα στο καλοκαίρι». Πίσω από τα «ορόσημά τους» κρύβονται τα προαπαιτούμενα για το ταμείο ανάκαμψης και η επίσπευση των σχετικών νομοσχεδίων εν μέσω θέρους είναι αυτά τα μέτρα να περάσουν πολιτικά «αναίμακτα» για την κυβέρνηση….
Επόμενο βήμα τους είναι η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, γνωστή ως κουμπαράς του Πινοσέτ, η μετατροπή των σχολείων σε επιχειρήσεις με αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών και οι αντιδραστικές αλλαγές στην αστυνομία, στο όνομα της «παραβατικότητας» που ουσιαστικά στοχεύει να χτυπήσει τις οργανωμένες λαϊκές και εργατικές αντιστάσεις.
Τέλος στην ατζέντα τους επίσης περίοπτη θέση έχει η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας!
Η πολιτική τους δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία και αυταπάτη για τον δρόμο που πορεύονται και τα όποια προπαγανδιστικά επιχειρήματα επιστρατεύονται για να καλύψουν ή να εξωραΐσουν αυτήν την επίθεση, θα πέσουν στο κενό.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται από την κυβερνητική πολιτική και τους κινδύνους που διαγράφονται για τα εναπομείναντα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, το κρίσιμο ζήτημα είναι πώς οργανώνεται η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων, η οποία μόνο αυτή είναι ικανή να φέρει τα πάνω – κάτω και να ανατρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Οι δύο πρόσφατες πανελλαδικές απεργίες 10/6 και 16/6 έφεραν στην επιφάνεια μία σειρά θετικά και ενθαρρυντικά στοιχεία που αφορούν την συμμετοχή σε αυτές και στις διαδηλώσεις ενός ευρύτερου κόσμου της εργασίας που βγήκε στους δρόμους του αγώνα, είχαν στοιχεία μαζικότητας, εκφράστηκε σε αυτές η αντίθεση των εργαζομένων στο εκτρωματικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, δείχνουν επίσης ότι ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων επανεντάσσεται στα συνδικάτα και στην οργανωμένη πάλη μέσα από αυτά, γεγονός που δίνει μια αναπτερωμένη αισιοδοξία για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι δυνάμεις που στήριξαν και πάλεψαν για τις απεργίες αυτές δίνοντας την «ψυχή τους» για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων, ήταν κατά κύριο λόγο αυτές που εντάσσονται στο ευρύτερο ταξικό και αγωνιστικό μπλοκ των συνδικάτων (ΠΑΜΕ – εξωκοινοβουλευτική συνδικαλιστική αριστερά) πολύ λιγότερο οι δυνάμεις που είναι στην επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ένα τμήμα του συντάχθηκε ανοιχτά με το μπλοκ ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στον δρόμο της απεργοσπασίας στις 16/6……
Η κυριαρχία των δυνάμεων του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού στα συνδικάτα και στις κορυφαίες οργανώσεις όπως είναι η ΓΣΕΕ, δεν είναι μόνο τροχοπέδη στην πάλη των εργαζομένων, στην πραγματικότητα οι δυνάμεις αυτές με την γραμμή τους συμπλέουν και συμπορεύονται με την πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, έχουν οδηγήσει σε μακροχρόνιο παροπλισμό εκτοντάδες συνδικάτα, έχουν μετατρέψει συνδικάτα της επιρροής τους σε εκλογικούς και ρουσφετολογικούς μηχανισμούς για την αναπαραγωγή των δυνάμεών τους σε αυτά και στην ουσία δείχνουν παραδομένοι και υποταγμένοι στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, την οποία πολλές φορές ούτε προσχηματικά δεν την επικρίνουν……
Για να περιοριστούμε μόνο στην περίοδο της πανδημίας, αξίζει να αναφέρουμε ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είχαν κατεβάσει τα ρολά των συνδικάτων ενώ η ηγεσία της πρώτης ενοχοποίησε τους εργαζόμενους και τις κινητοποιήσεις τους μιλώντας για κίνδυνο που αποτελούν οι δημόσιες συναθροίσεις…!
Για το νομοσχέδιο η ΓΣΕΕ μίλησε την τελευταία στιγμή, μετά από πολύμηνη ένοχη σιωπή, και το μόνο που ανέδειξε ήταν κάποιες επίμαχες διατάξεις που είναι δυσμενείς για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα!!!!
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός) για άλλη μία φορά απέδειξε με το νομοσχέδιο τερατούργημα ότι με την γραμμή της είναι βαθιά ενσωματωμένη στην πολιτική κυβέρνησης – εργοδοσίας και με αυτήν οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, ούτε σήμερα, ούτε στο μέλλον!!
Είναι σαφές ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε επίπεδο συνδικάτων δεν πρόκειται να αλλάξει αύριο το πρωί…. για αυτό η οργάνωση, η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων πέφτει στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων στα συνδικάτα του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που πρέπει πιο αποφασιστικά να πρωταγωνιστήσουν και αυτή την φορά στην σύγκρουση με την ασκούμενη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Η διάσπαση, ο κατακερματισμός, οι διαφορές και οι αντιθέσεις, οι διαχωριστικές γραμμές, η περιχαράκωση και η αντιπαλότητα μεταξύ τους στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και η όξυνση των εργατικών προβλημάτων, επιβάλλουν να δώσουν τη θέση τους σε μία κοινή πορεία, σε ένα κοινό συμφωνημένο πλαίσιο για τα επίμαχα προβλήματα της περιόδου, ώστε να αντιμετωπιστεί με επιτυχία η νέα αντεργατική επέλαση της κυβέρνησης.
Ένα κοινό πλαίσιο δράσης στην αξιολόγηση της πολιτικής κυβέρνησης – κεφαλαίου, ένα κοινό πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων, ένα κοινό πλαίσιο για την οργάνωση και τις μορφές πάλης, τα οποία συνολικά να αντιστοιχούν σε μια μετωπική σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Η ενοποίηση της κοινής δράσης στο στρατόπεδο των αγωνιστικών – ταξικών αλλά και άλλων ζωντανών δυνάμεων στα συνδικάτα, είναι αυτό που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων, αυτές οι δυνάμεις μπορούν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και να αποτελέσουν έναν ισχυρό και ικανό αντίπαλο που θα ακυρώσει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν και πρέπει να δημιουργήσουν ένα κοινό κέντρο αγώνα σε πανελλαδική κλίμακα που θα παραμερίσουν στην πράξη την χρεοκοπημένη – υποταγμένη ηγεσία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Σε μία τέτοια κατεύθυνση επιβάλλεται να κινηθούν οι δυνάμεις αυτές το επόμενο χρονικό διάστημα βάζοντας μπροστά ένα σχέδιο μαχητικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
Η άλλη γραμμή, αυτή του «κριτικού ακολουθητισμού» στην γραμμή ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, η ζωή και η πείρα δείχνουν ότι έχει φάει τα ψωμιά της, είναι εντός των τειχών, δεν παράγει αποτελέσματα, οδηγεί στην απογοήτευση, στην αποστράτευση και τελικά την ήττα!!!
Νταλακογεώργος Αντώνης Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ
* Το άρθρο του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Συντακτών στις 2 Ιούλη 2021
Να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο – Aγώνας διαρκείας στα χέρια των εργατών
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το άνθος των ακροδεξιών και λαομίσητων νεοφιλελεύθερων υπουργών όπως ο Χατζηδάκης, πρωταθλητής του ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα και των κοινωνικών αγαθών, εισήγαγε εσπευσμένα το επίμαχο αντεργατικό νομοσχέδιο-έκτρωμα στη Βουλή, επιλέγοντας μάλιστα τις μέρες των πανελλαδικών εξετάσεων για να εξουδετερώσει τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στα ΜΜΜ. Εισάγουν ένα ν/σχ ταφόπλακα των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα, υποσκάπτουν θανάσιμα τη δυνατότητα της συλλογικής οργάνωσης της εργατικής τάξης, τα σωματεία, και θέλουν να καταστείλουν ακόμη και την διοργάνωση απεργιών διαμαρτυρίας.
Η οικονομική κρίση στην πτωχευμένη χώρα, αλληλένδετη με τις εκατόμβες νεκρών από τη διαχείριση της πανδημίας, την σπρώχνει σε ολομέτωπη σύγκρουση με το σύνολο του εργαζόμενου λαού, στα εργοστάσια, τις υπηρεσίες, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Η απόσυρση των οικονομικών μέτρων στήριξης της πανδημίας εκτινάσσει τους άνεργους/ες σε σημείο να αντιπροσωπεύουν το μισό του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ η επαναφορά των μνημονιακών μέτρων (ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί, χρέη σε δημόσιο-τράπεζες) δημιουργούν το προσάναμμα της κοινωνικής έκρηξης. Το νομοσχέδιο, μαζί με την ενδυνάμωση των μηχανισμών καταστολής, είναι μέρος της προετοιμασίας του κεφαλαίου και του κράτους για την αντιμετώπιση της οργής του εργαζόμενου και άνεργου πληθυσμού.
Χωρίς τη δράση των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος που όρισαν ως απεργία την 3η Ιούνη, οι καρεκλοκένταυροι των συνδικάτων δεν θα είχαν κηρύξει την απεργία της 10ης Ιουνίου. Η ματαίωση της απεργίας της 3ης Ιούνη είναι αποκλειστική ευθύνη της ηγεσίας του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ που απογοητεύοντας χιλιάδες αγωνιστών του σύρθηκε πίσω από τη ΓΣΕΕ, αρνούμενο να ενισχύσει έναν εναλλακτικό πόλο συσπείρωσης μέσα στο εργατικό κίνημα, ικανό να κλιμακώσει τον αγώνα τώρα και όχι αύριο “που θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες”.
Οι ταλαντεύσεις οδήγησαν στην ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη και σε περαιτέρω ταλαντεύσεις στην ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ μετά την απεργία της 10/6, ενώ η ΓΣΕΕ παρέμεινε αμετανόητη υπονομεύοντας κάθε κινητοποίηση. Η διάσπαση των γραμμών του ΣΥΡΙΖΑ, άλλα να λένε στη Βουλή κι άλλα να προτείνουν στα συνδικάτα, έχει οδηγήσει στη μετατροπή των αποφάσεων των ΑΔΕΔΥ-ΕΚΑ από στάση εργασίας σε απεργία. Προφανώς ούτε αυτό είναι αρκετό. Στην πραγματικότητα μόνο το σωματείο της ΠΕΝΕΝ στο ΕΚΠ παρουσίασε ένα αξιόλογο σχέδιο δράσης, (48ωρη απεργία, κέντρο αγώνα των συνδικάτων το Σύνταγμα, ανάπτυξη του απεργιακού μετώπου κ.λπ.) το οποίο όμως απορρίφθηκε από τη γραφειοκρατία.
Μέσα στις παρούσες οξυμένες συνθήκες, οι μαχόμενες εργατικές δυνάμεις έχουν τεράστια ευθύνη. Η συγκρότηση ενός εναλλακτικού εργατικού πόλου είναι κομβική, είτε ψηφιστεί, είτε όχι, το έκτρωμα Χατζηδάκη. Τα συνδικαλιστικά όργανα που διαδραμάτισαν ένα ρόλο στις ένδοξες εποχές της “ανάπτυξης”, χρεοκόπησαν πλήρως και αποδείχτηκαν ανεπαρκή την εποχή της κρίσης του καπιταλισμού, στα μνημόνια, στην πανδημία. Έγιναν υποχείρια των κυβερνήσεων του κεφαλαίου που με τις πολιτικές τους εξαθλιώνουν τους εργαζομένους, συνταξιούχους, αγρότες, μικροεπαγγελματίες. Οι τελευταίοι πρόκειται να ζήσουν ένα δεύτερο Αρμαγεδώνα λουκέτων και χρεοκοπιών.
Το ΕΕΚ, στο πρόσφατο 17ο Συνέδριό του αποφάσισε να συμβάλλει στη δημιουργία μιας εναλλακτικής εργατικής κίνησης, ανεξάρτητης από το κράτος, την εργοδοσία και τους γραφειοκράτες, μέσα κι έξω από τα συνδικάτα. Απευθυνόμαστε σε όλους/ες που:
Αντιλαμβάνονται ότι την εποχή της κρίσης και παρακμής του καπιταλισμού το κεφάλαιο δεν είναι πρόθυμο για παραχωρήσεις στους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου. Ο ταξικός πόλεμος δεν επιδέχεται ειρήνη, είναι αγώνας ζωής και θανάτου για τις αντιμαχόμενες κοινωνικές τάξεις.
Αναγνωρίζουν ως όρο νίκης την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από την κυβέρνηση, το κράτος και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πυροσβέστη της λαϊκής οργής κι απ’ τους ορκισμένους “φίλους” της κλιμάκωσης που ακυρώνουν απεργίες συρόμενοι πίσω από τη ΓΣΕΕ.
Επιθυμούν την ανάπτυξη ενός εναλλακτικού σχεδίου άμεσης εργατικής δράσης που να συσπειρώνει το σύνολο της εργατικής τάξης, χωρίς τους διαχωρισμούς και φραγμούς που δημιουργεί το κεφάλαιο, οργανωμένους κι ανοργάνωτους, εργαζόμενους και άνεργους, μόνιμους και εργολαβικούς, πλήρους ή μερικής απασχόλησης, ασφαλισμένους, ανασφάλιστους, ντόπιους και ξένους.
Η κίνηση αυτή δεν μπορεί παρά να είναι ανοικτή σε όλους τους αγωνιστές/στριες του εργατικού κινήματος, με τους οποίους επιδιώκουμε να συνομιλήσουμε για την διαμόρφωση ενός προγράμματος και σχεδίου δράσης για την επόμενη κρίσιμη περίοδο. Στόχος μας η οργάνωση του αγώνα με όπλο τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, μέχρι την τελική νίκη.
– Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη –και κάθε κυβέρνηση- του κεφαλαίου, των μνημονίων, της ανεργίας, της φτώχειας και της καταστολής – Για την εργατική εξουσία, για την κοινωνία της καθολικής χειραφέτησης από τα δεσμά του κεφαλαίου, χωρίς τάξεις και πολέμους.
To νομοσχέδιο Χατζηδάκη επιδιώκει να καταφέρει καίριο πλήγμα στην οργανωμένη εργασία, όπως αυτή διαμορφώθηκε με αιματηρούς ιστορικούς αγώνες της εργατικής τάξης 150 χρόνων, που έφεραν (και με την συμβολή της Οκτωβριανής Επανάστασης) τη θεσμοθέτηση της 8ωρης εργασίας.
Το ν/σ της ακροδεξιάς, νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ αποβλέπει στην κυνική και απροκάλυπτη υπηρέτηση των εργοδοτικών συμφερόντων. Τα αφεντικά, στην παρούσα σύμπτωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης με την πανδημία, επιχειρούν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε δούλους, προκειμένου να διασώσουν την κερδοφορία τους και το σύστημά τους που ιστορικά πνέει τα λοίσθια.
Νομοθέτηση απλήρωτων υπερωριών, ατομικές και όχι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κρατικοποίηση των συνδικάτων με υποχρεωτική εγγραφή στο μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, ηλεκτρονική ψηφοφορία και δυσχέρανση της κήρυξης απεργιών, επιχειρούν να μετατρέψουν την εργατική τάξη από συλλογική κοινωνική δύναμη σε άθυρμα ανίσχυρων ατομικοτήτων.
Στην εργασιακή (και υγειονομική) θανατοπολιτική τους λέμε: Nopasaran!
Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, πρωτίστως η ΓΣΕΕ, τα τελευταία δέκα χρόνια, με τα πεπραγμένα τους, απέδειξαν ότι σε αυτήν την οξυμένη ταξική πάλη έχουν παραδώσει τα όπλα, έχουν συνθηκολογήσει με τον ταξικό εχθρό. Με την πολιτική πράξη της απραξίας τους, προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στην αστική τάξη, στην κυβέρνηση (και τις αστικές κυβερνήσεις), την ώρα που οι πολιτικές τους δημιουργούν στρατιές εκατομμυρίων ανέργων, πεινασμένων, άστεγων και εκατόμβες νεκρών, όπως φαίνεται με τη διαχείριση της πανδημίας του COVID19. Της πανδημίας που δεν έπεσε σαν κομήτης από τον ουρανό, αλλά είναι αποτέλεσμα του βιασμού της φύσης (και του ανθρώπου) από την ασύδοτη αναζήτηση του κέρδους από τους καπιταλιστές.
Η «Κοινωνική Συμμαχία» τους είναι συμβόλαιο θανάτου εναντίον της εργατικής τάξης
Το ν/σ σχεδιάστηκε για να διογκώσει ακόμα περισσότερο το τέρας της ανεργίας. Την ώρα που ο χρόνος εργασίας θα έπρεπε να μειωθεί και οι μισθοί να αυξηθούν, αφού η ανθρώπινη επινοητικότητα, η επιστημονική και τεχνολογική επανάσταση δίνουν αυτή τη δυνατότητα, ο Χατζηδάκης και η ΝΔ ζητάνε από τους εργαζόμενους να δουλεύουν δεκάωρα και δωδεκάωρα, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε διαθέσιμα υποζύγια που θα παραμένουν σταβλισμένα για να τα αρμέξει το αφεντικό όποτε και όσο εκείνο έχει ανάγκη. Ξέρουμε πολύ καλά τι επιφυλάσσεται σε αυτά, όταν πλέον δεν είναι αποδοτικά για τους σκοπούς του.
Συμμαχία των Εργατών απέναντι στη συμμαχία των Αφεντικών,
χωρίς τα βαρίδια των γραφειοκρατών
Η απάντηση απέναντι σ’ αυτή την επίθεση που δεχόμαστε, μπορεί και πρέπει να δοθεί με την ένωση των δυνάμεων του κόσμου της εργασίας σε έναν αγώνα ανεξάρτητο από τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, με όραμα την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την εξουσία των αφεντικών. Απαιτείται αγώνας μαζικός, γενικευμένος και διαρκής, που θα εντάσσει στους κόλπους του, χωρίς διάκριση χρώματος, φυλής και εθνικότητας και τους εργαζόμενους και τους άνεργους, μέχρι να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους όρους με τους οποίους θα διαφεντεύουν στην πραγματική ζωή τους εαυτούς τους.
Σήμερα, για τον κόσμο της εργασίας, αυτός ο αγώνας πρέπει να ξεκινήσει εδώ και τώρα με αιχμή ένα δυναμικό απεργιακό πρόγραμμα με κατεύθυνση τη γενική πολιτική απεργία διαρκείας με άμεσο στόχο την κατάρριψη των σχεδίων της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και με διεκδικήσεις που να αγκαλιάζουν ολόκληρη την κοινωνία, να την αφορούν συνολικά και να εμπνέουν ώστε να γενικευθεί και να γιγαντωθεί. Ένα ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα πρέπει να συγκροτηθεί γύρω από το οποίο να συσπειρωθούν όλα τα σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστές, που είναι διατεθειμένοι χωρίς αναβολή και υπεκφυγές να δώσουν όλοι μαζί, εργαζόμενοι, άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι, ένα πραγματικό αγώνα κατά των ρυθμίσεων που θα αποτελέσουν τη χαριστική βολή σε ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ως οργάνωση της εργασίας.
24-5-2021
Συντρόφισσες και σύντροφοι του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος
Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΕΡΓΑΤΗΣ" 