Το 29ο συνέδριο της ΠΟΣΕ-ΕΦΚΑ ολοκληρώθηκε με επιτυχία το τριήμερο 22-24 Απριλίου στα Ιωάννινα. Αυτό τουλάχιστον δήλωσαν οι παρατάξεις που πλειοψηφούν στο διοικητικό συμβούλιο, αφού ο διοικητικός και οικονομικός απολογισμός εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία.
Ίσως επιτυχία να θεωρήθηκε το γεγονός ότι στο συνέδριο εκλήθη ο Διοικητής του ΕΦΚΑ (Βαρβέρης) ο οποίος ευχαρίστησε τους υπαλλήλους του ΕΦΚΑ για την υπερπροσπάθεια που έχουν καταβάλλει μέχρι σήμερα για την εξυπηρέτηση των πελατών (!) του ΕΦΚΑ, αν και ο ίδιος υπηρετεί την κυβερνητική πολιτική η οποία δεν επιλύει κανένα από τα ζωτικά προβλήματα των εργαζομένων:
• Της ακρίβειας και της διαρκούς υποβάθμισης της αγοραστικής δύναμης του μισθού. Είναι φανερό ότι οι ονομαστικές αυξήσεις των 70€ μικτών ήταν μια σκέτη κοροϊδία, ενώ ο εισαγωγικός μισθός στο δημόσιο τομέα υπολείπεται πάλι από τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, που από 1 Απριλίου έγινε 830€ μικτά.
• Των προσλήψεων που δεν έχουν γίνει σχεδόν 15 χρόνια και έχουν οδηγήσει σε κατάσταση υπερ-εντατικοποίησης και εξουθένωσης το υπάρχον προσωπικό, μαζί με την αδυναμία να διατηρηθεί το υπάρχον δυναμικό των συμβασιούχων.
• Της ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών του ΕΦΚΑ, μέσω της διαρκούς ανάθεσης εργασιών του φορέα σε ιδιώτες, που αργά αλλά σταθερά οδηγεί στη κατάργηση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.
Ήμασταν η μόνη παράταξη που προτείναμε ένα άμεσο πρόγραμμα δράσης, που μαζί με σχεδιασμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, καταλήψεις και συλλαλητήρια θα δημιουργούσε ένα ολοκληρωμένο και όχι ευκαιριακό πρόγραμμα αγώνα. Αυτό το σχέδιο δράσης περιελάμβανε και στήριξη των συμβασιούχων και γενικές συνελεύσεις παντού, αλλά και πρωτοβουλίες κατά της ακρίβειας.
Γι αυτό ασκήσαμε κριτική τόσο στην ΑΔΕΔΥ, όσο και στο ΔΣ που δεν οργάνωσε κοινό απεργιακό αγώνα στις 17 Απρίλη μαζί με τον ιδιωτικό τομέα διασπώντας το αναγκαίο κοινό μέτωπο των
εργαζομένων, τακτική που μέχρι χθες ακολουθούσε η προδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στο έντυπο των ψηφοφοριών, υπήρχε έγκριση του σχεδίου δράσης, αν και από το ΔΣ δεν υπήρξε καμία πρόταση πλην των προγραμματισμένων απεργιών της 1ης & 21ης Μαΐου που έχουν κηρυχθεί από την ΑΔΕΔΥ.
Καταθέσαμε δύο ψηφίσματα, ένα για το έγκλημα των Τεμπών και το δεύτερο για τον πόλεμο στη Γάζα τα οποία απορρίφθηκαν από την πλειοψηφία των αντιπροσώπων καθώς το ΔΣ παρουσίασε δικά του ψηφίσματα. Το ένα αναφερόταν στο “δυστύχημα” των Τεμπών και το άλλο έθετε ίσες αποστάσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, ενώ σήμερα διεξάγεται μια πραγματική γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού με τις ευλογίες που “πολιτισμένου” δυτικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης της ΝΔ.
Καλούμε συναδέλφους/ισες να συμμετάσχουν ενεργά στα σωματεία τους και να παλέψουμε για τον προσανατολισμό τους σε αγωνιστικό πλαίσιο, να απορρίψουν τους διαρκείς συμβιβασμούς των σημερινών ηγεσιών, γιατί πολύ απλά οι ανάγκες της ζωής μας δεν περιμένουν.
Να καταδικαστούν όλοι οι αστυνομικοί οι υπεύθυνοι για τον βασανισμό και τη δολοφονία του Βασίλη Μάγγου
Στις 24/1/2024 συνεχίζεται η δίκη των τριών αστυνομικών που χτύπησαν τον Βασίλη Μάγγο, τρεισήμισι χρόνια πριν, μια δίκη που ξεκίνησε με την πρόθεση των πολιτικών, διωκτικών και δικαστικών αρχών να ολοκληρωθεί αυθημερόν, χωρίς πολιτική αγωγή, χωρίς αυτόπτες μάρτυρες και με τους γονείς τού Βασίλη ως απλούς θεατές στην υπόθεση που οδήγησε στο θάνατο του 26χρονου παιδιού τους.
Το γεγονός και μόνο ότι η υπόθεση των τριών αστυνομικών εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο του Βόλου ενώ διώξεις άλλων αγωνιστών για την πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών το 2020 εκδικάζεται στο Τριμελές Πρωτοδικείο και σε μια περίπτωση σε Κακουργιοδικείο, δείχνει την ταξικότητα της δικαιοσύνης προκειμένου να πέσουν στα μαλακά, αν όχι να αθωωθούν, οι τρεις αστυνομικοί και ταυτόχρονα να μείνουν στο απυρόβλητο άλλοι που τον χτύπησαν στο αστυνομικό όχημα μεταφοράς και τον βασάνισαν μέσα στο ίδιο το αστυνομικό τμήμα.
Το ότι όλο το αστυνομικό σώμα γνωρίζει το τι πραγματικά έχει συμβεί διατυπώθηκε σε όλο του τον κυνισμό και βαρβαρότητα στη διαδήλωση της Αθήνας για το Πολυτεχνείο 17/11/2023 στην οποία συμμετείχε ο πατέρας του Βασίλη όταν ματατζής από διμοιρία που ακολουθούσε “κορδόνι” την πορεία απειλούσε διαδηλωτές λέγοντας “ο Μάγγος έφαγε καλό ξύλο και πέθανε”!!
Η πάλη του κινήματος πανελλαδικά και της ίδιας της οικογένειας έχει καταφέρει αφενός μεν να συμπεριληφθούν στη δίκη ορισμένοι μάρτυρες (κάτι που καταλόγιζε και στην έκθεσή του ο Συνήγορος του Πολίτη πριν την έναρξη της δίκης όπως επίσης τα λάθη και τις παραλείψεις της ΕΔΕ από την ίδια την αστυνομία) αλλά και να υπάρξει παραγγελία της Εισαγγελέως Εφετών Λάρισας για νέες προανακριτικές πράξεις για τους υπόλοιπους αστυνομικούς αναβαθμίζοντας τις κατηγορίες σε κακούργημα εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστη ο Βασίλης.
Παρά το γεγονός ότι η σχετική παραγγελία έχει διαταχθεί από πέρυσι τον Φεβρουάριο, μέχρι σήμερα και ενόψει της συνέχειας της δίκης, δεν έχει γίνει τίποτα από τις ανακριτικές αρχές. Είναι απορίας άξιον το πώς θα συνεχιστεί η δίκη όταν η πρόθεση του κράτους είναι η πλήρης συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων.
Η επιστροφή του Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο βασανιστηρίων του πολίτη δεν προμηνύει τίποτα καλό αν θυμηθούμε ότι ίδιος επισκέφθηκε την αμερικάνικη πρεσβεία το 2009, λίγο πριν την πρώτη επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου για να δώσει τα διαπιστευτήριά του στους πάτρωνες της κάθε αστικής κυβέρνησης ότι επί ημερών του δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ ξανά ένας Δεκέμβρης του 2008. Όπως όλοι θυμόμαστε η πρώτη επέτειος της δολοφονίας του 2009 παραλίγο να σημαδευτεί με τη δολοφονία της Αγγελικής Κουτσουμπού από τις νεοσύστατες ομάδες ΔΙΑΣ οι οποίες εμβόλισαν το μπλοκ του ΕΕΚ. Στα δικαστήρια, η δολοφονική επίθεση, χαρακτηρίστηκε… τροχαίο ατύχημα. Η αστική καταστολή, η βία και τα βασανιστήρια, οι χρυσαυγίτες ναζιστές που δουλεύουν χέρι – χέρι με τις δυνάμεις καταστολής ήταν και παραμένουν το μοτίβο στην εποχή της μεγάλης αναταραχής της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, της ελληνικής χρεοκοπίας και του φόβου για ένα νέο επαναστατικό Δεκέμβρη.
Το μαχόμενο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να νικήσει τη βαρβαρότητα ενός συστήματος που αναπαράγει σε διευρυμένη κλίματα τα κέρδη και ταυτόχρονα τη φτώχεια και την καταστολή.
Να καταδικαστούν οι βασανιστές και δολοφόνοι του Βασίλη Μάγγου
Να αθωωθούν όλοι οι αγωνιστές που διώκονται για τη διαδήλωση του Ιούνη 2020
Να νικήσουμε τους φασίστες και το παρακράτος
Να ανατρέψουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης της φτώχειας, της βίας και του πολέμου.
19-1-2024
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
(πίνακας του Δημήτρη Αστερίου στην έκθεση ζωγραφικής που οργάνωσε ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου)
Στις 21/10/2022 εκδικάζεται η αυτεπάγγελτη δίωξη που άσκησε ο Εισαγγελέας Βόλου κατά τριών μόνο αστυνομικών που χτύπησαν ανελέητα το Βασίλη Μάγγο έξω από τα Δικαστήρια Βόλου. Ένας τέταρτος απαλλάχθηκε, ενώ στην αφάνεια είναι όσοι τον χτύπησαν μέσα στο αυτοκίνητο της αστυνομίας κατά την προσαγωγή του και μέσα στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας. Αν και ουδέν προέκυψε για το Βασίλη κατά την προσαγωγή του, βγήκε από το τμήμα σακατεμένος σωματικά και ψυχικά για να φύγει τελικά από τη ζωή ένα μήνα μετά.
Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι έτερη Εισαγγελέας απέρριψε τη μήνυση της οικογένειας Μάγγου, κρίνοντας, αβάσιμα, ότι αρκεί η αυτεπάγγελτη δίωξη αν και η μήνυση της οικογένειας είχε προηγηθεί χρονικά και ο Συνήγορος του Πολίτη είχε επικρίνει με δριμύτητα την εσωτερική διαδικασία της αστυνομίας για λάθη, παραλείψεις, σκοπιμότητες και πολλά άλλα.
Η Εισαγγελέας απέρριψε και το αίτημα της οικογένειας να συνεκδικαστούν οι υποθέσεις (μήνυση οικογένειας,αυτεπάγγελτη δίωξη, συμπληρωματική μήνυση κατά των υπολοίπων αστυνομικών) καθώς φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη επειγότητα να κλείσει η υπόθεση, να περιοριστούν οι διωκόμενοι στους τρεις αστυνομικούς και το κυριότερο να πέσουν στα μαλακά αφού όπως και ο ίδιος εισαγγελέας στην παραγγελία του ισχυρίζεται περί άσκησης της απολύτως αναγκαίας βίας.
Όπως αναφέρει ανακοίνωση του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Βόλου “Με τη απορριπτική απόφαση, η εισαγγελέας, θεωρεί πλήρη την αρχική δικογραφία που σχηματίστηκε από την ίδια την αστυνομία, αποδέχεται ότι δεν ευθύνονται άλλοι αστυνομικοί στους πολλαπλούς τραυματισμούς του Βασίλη Μάγγου, ότι δεν συνδέεται ο θάνατός του με τα ψυχικά τραύματα που του προκάλεσαν, ό,τι συνέβη εντός του αστυνομικού οχήματος που τον μετέφερε ή εντός του αστυνομικού Τμήματος δεν συνιστούν βασανιστήρια αφού ως τέτοια νοούνται μόνο προμελεμετημένες ενέργειες, σχεδιασμένες με μεθοδικότητα και αντιδιαστέλλονται από την “προχειρότητα και την αμεσότητα της αντίδρασης του υπαλλήλου (εννοεί του αστυνομικού) ο οποίος λ.χ. ενεργώντας από εκνευρισμό, άμεσα και πρόχειρα, με ό,τι μέσα διαθέτει εκείνη τη στιγμή, τον ξυλοκοπεί άγρια.”
Δεν θα μας εκπλήξει αν διαβάσουμε ανάλογες νομικές ερμηνείες από εισαγγελείς για τους αστυνομικούς του ΑΤ Ομόνοιας που βίασαν ένα νεαρό κορίτσι.
Αν η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα στρώματα έδωσαν μεγάλες μάχες όλη τη προηγούμενη περίοδο, η νέα γενιά βρέθηκε στη πρώτη γραμμή των αγώνων. Η εκτεταμένη κρατική αστυνομική βία στοχεύει στην καθυπόταξη του ευαίσθητου κοινωνικού θερμόμετρου της κοινωνίας, της νεολαίας, εξ ου και η θέρμη της ΝΔ και των ακροδεξιών ψαλτών της να βάλει “τάξη”στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Έχοντας ήδη μπει σε μια νέα περίοδο αναταραχών με τον πόλεμο δια αντιπροσώπων στην Ουκρανία, τους ανταγωνισμούς στο Αιγαίο για να γίνει η νεολαία κρέας για τα κανόνια των μεγαλοκαρχαριών, τη απέραντη θάλασσα των φτωχών και των απελπισμένων με τα νέα δεινά του πληθωρισμού, της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, αστυνομία και αστική δικαιοσύνη σφίγγουν τα χέρια για τη σωτηρία του καπιταλισμού, ενός κόσμου χωρίς παρόν και χωρίς μέλλον.
Η υπεράσπιση των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων και των θυμάτων του αστικού κράτους είναι υποχρέωση του μαχόμενου λαού, μέχρι την κατάργηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΠΑΡΩΔΙΑ
ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΓΓΟΥ
Η Υγεία του λαού δεν χτίζεται με περικοπές προϋπολογισμού, ακρίβεια, διαχωρισμούς, πρόστιμα και απολύσεις
Έχουν περάσει δύο χρόνια από το ξέσπασμα της πανδημίας. Η κρατική διαχείριση και η εγκληματική κυβερνητική πολιτική έχουν δημιουργήσει ένα εφιαλτικό τοπίο για την υγεία, τη ζωή του και την αξιοπρέπεια του λαού.Δεκάδες συνάνθρωποί μας χάνουν καθημερινά την ζωή τους ή βρίσκονται διασωληνωμένοι σε αποδεκατισμένα νοσοκομεία, με ανεπαρκείς υποδομές και λιγοστό, εξουθενωμένο ιατρικό προσωπικό. Μπροστά στην εκτίναξη των κρουσμάτων, η κυβέρνηση συνέχισε την προκλητική εξυπηρέτηση των μεγαλοεπιχειρηματιών της υγείας, αρνούμενη να εξασφαλίσει επαρκή, δωρεάν τεστ. Τεράστιες ουρές συγκεντρώνονται έξω από διαγνωστικά κέντρα, φαρμακεία, κλινικές που θησαυρίζουν με νεοδημοκράτες μετόχους (πχ Μαραβέγιας – ΑΝΑΣΑ Βόλος).
Τα σχολεία άνοιξαν χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Ο ΕΟΔΥ έχει καταρρεύσει. Το ΕΣΥ έχει αποδεκατιστεί με αποτέλεσμα την αύξηση θανάτων από Covid19 και την αδυναμία κάλυψης άλλων επειγουσών ιατρικών αναγκών. Η κυβέρνηση επέλεξε να αφήσει μόνη της την κοινωνία εστιάζοντας στην πόλωση, τη στοχοποίηση, και στις διαρκείς διαβεβαιώσεις για το «τέλος της πανδημίας» επιβάλλοντας νέα πρόστιμα στους ανεμβολίαστους πολίτες άνω τον 60 ετών.
Ενώ οι βαθύπλουτοι αυξάνουν τον πλούτο τους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά στην οικονομική αφαίμαξη. Ολόκληρα τμήματα εργαζομένων χάνουν τα εισοδήματά τους χωρίς καμία ενίσχυση, ενώ μια σκληρή ταξική επίθεση συντελείται μέσα από την πρωτοφανή ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς. Ο φετινός χειμώνας είναι πιο σκοτεινός, με όλο και περισσότερους/ες να αδυνατούν να προμηθευτούν βασικά αγαθά. Οι τρομακτικές αυξήσεις στην ενέργεια καταδικάζουν χιλιάδες στο κρύο, ενώ μόνο εντός του Δεκεμβρίου περισσότεροι από 20 συνάνθρωποι μας βρήκαν το θάνατο στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν μέσα στα σπίτια τους.
Τόσο η τωρινή, όσο και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν την απόλυτη ευθύνη για τη διάλυση του ΕΣΥ και την κοινωνική κατάρρευση. Αντί μπροστά στην πανδημία να ενισχυθεί η δημόσια υγεία και να παρθούν μέτρα προστασίας, η κυβέρνηση έθεσε σε διαθεσιμότητα χιλιάδες υγειονομικούς την πιο κρίσιμη στιγμή επιτείνοντας τα μέτρα καταστολής με διαρκή πρόστιμα, με αυταρχική επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Αντιμετωπίζει την πανδημία με πρόστιμα, καταστολή και απολύσεις ενώ βάζει διαρκώς στο στόχαστρο τον συνδικαλισμό, τις διαδηλώσεις, το πανεπιστημιακό άσυλο, τα δικαιώματα των προσφύγων κ.α. Μετέτρεψε την ανάγκη για καθολικό εμβολιασμό σε εργαλείο μετάθεσης ευθυνών, τορπιλίζοντας και το πρόγραμμα εμβολιασμού, επιτείνοντας την υποχρεωτικότητα κυρίως για λόγους πολιτικού αυτοματισμού και ελέγχου παρά για τη διασφάλιση της υγείας του πληθυσμού.
Αυτή η εγκληματική πολιτική και κυβέρνηση, πρέπει να ηττηθεί, να ανατραπεί. Ήρθε η ώρα για μια λαϊκή αντεπίθεση. Ένα μεγάλο, παλλαϊκό αγωνιστικό μέτωπο που θα διεκδικήσει αλλά και θα επιβάλλει μια σειρά από αναγκαία αιτήματα προστασίας και επιβίωσης των εργαζομένων/ανέργων και της νεολαίας:
• Δωρεάν PCR τεστ σε όλες και όλους. Διανομή μασκών FFP2/KN95. Επαρκής χρόνος καραντίνας πληρωμένης αδείας για την περίοδο της νοσηλείας/ανάρρωσης/αναμονής αποτελεσμάτων
• Μέτρα προστασίας στα σχολεία και χώρους εργασίας. Ενίσχυση των ΜΜΜ, αύξηση δρομολογίων. Αποτελεσματικό σύστημα ιχνηλάτησης από τον ΕΟΔΥ
• Στήριξη του ΕΣΥ με προσλήψεις προσωπικού και ενίσχυση του εξοπλισμού και υποδομών. Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας. Επίταξη των ιδιωτικών κλινικών. Άμεση αύξηση των δαπανών για την υγεία. Παύση της αναστολής των χιλιάδων υγειονομικών
• Οικονομική στήριξη ανέργων και εργαζομένων, των επαγγελμάτων που πλήττονται από την πανδημία. Αξιοπρεπής διαβίωση για όλο το λαό. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, επίδομα ανεργίας ίσο με τον κατώτατο μισθό.
• Άμεσα και μεγάλης κλίμακας μέτρα ενάντια στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια και την στεγαστική επισφάλεια. Απαγόρευση εξώσεων και πλειστηριασμών, και διακοπών παροχής.
• Όχι στην καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τον κρατικό αυταρχισμό. Όχι στη διαχείριση της πανδημίας με αυταρχισμό και καταστολή, όχι στα μέτρα περιορισμού των ελευθεριών, τα πρόστιμα και τις απολύσεις.
Σχέδιο προοπτικών για τη συγκρότηση της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης
Στη διακήρυξη του 17ου Συνεδρίου του ΕΕΚ αναφέρεται ότι:
"Το ΕΕΚ είναι αποφασισμένο να παλέψει να αναβαθμίσει την θεωρητική του πάλη και την πρακτική του δράση, στην επόμενη περίοδο μέχρι το 18ο Συνέδριο το 2022, ξεπερνώντας παλιά και νέα προβλήματα που έφερε στο φως το 17ο Συνέδριο του Ιουνίου 2021 […] με συγκεντροποίηση και αναβάθμιση της δουλειάς στο εργατικό πολιτικο-συνδικαλιστικό κίνημα, προωθώντας την Πρωτοβουλία για μια Εργατική Κίνηση που θα αγκαλιάζει και θα παρεμβαίνει σε όλους τους χώρους της εργατικής τάξης, εργαζόμενης κι άνεργης, “ντόπιας” και προσφυγικής, ενάντια σε γραφειοκρατίες και γραφειοκρατικές πρακτικές μέσα κι έξω από τα συνδικάτα, συγκροτώντας σε ανεξάρτητη ταξική βάση Κέντρο ή Κέντρα Αγώνα".
H εκλεγμένη από το Συνέδριο οργανωτική επιτροπή, παρουσιάζει παρακάτω σχέδιο προοπτικών για την ανασυγκρότηση του μαχόμενου εργατικού ταξικού κινήματος. H συζήτηση, ταυτόχρονα με τη κοινή δράση, είναι αναγκαία όσο ποτέ τη στιγμή που το καθήκον μας είναι η άμεση υπεράσπιση της ζωής των εργαζόμενων μαζών και των συλλογικών οργάνων πάλης τους. Η μάχη μας δεν είναι απλώς "να μείνει ο νόμος Χατζηδάκη στα χαρτιά" αλλά να ανατραπεί και μαζί με αυτόν ολόκληρο το σύστημα της διαρκούς εκμετάλλευσης.
Η εργατική τάξη μαστίζεται από την ανεργία, την ακρίβεια που εξανεμίζει τα ελάχιστα έως ανύπαρκτα μεροκάματα, αλλά και την άμεση απειλή του θανάτου από την πανδημία, αντιμέτωπη με τους καπιτα-ληστές και με την πιο ανάλγητη και αντιδραστική αστική κυβέρνηση από την πτώση της χούντας, χωρίς μια πειστική εναλλακτική λύση εξουσίας.
Οι εργαζόμενοι είναι διαιρεμένοι σε εργαζόμενους και άνεργους, πλήρους και μερικής απασχόλησης, μόνιμους εργολαβικούς, νέους και παλιούς, μετανάστες και ντόπιους, την ώρα που συνολικά η δυνατότητα εργασίας οδηγείται στην πλήρη ελαστικοποίηση ωρών, σχέσεων, αμοιβών και ζωής.
Μια πολυδιάσπαση που ενυπάρχει σε όλους τους κλάδους, στη βιομηχανία, τις υπηρεσίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ακόμα και ανάμεσα στους άνεργους, και συντηρείται με ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών του κυβερνητικού και εργοδοτικού χώρου ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.
Οι δυο παρατάξεις φέρουν την κύρια ευθύνη για τις επαναλαμβανόμενες ήττες των μέχρι σήμερα απεργιακών κινητοποιήσεων, στις οποίες έχει καθοριστικά συμβάλει και το ΠΑΜΕ με την γραφειοκρατική αυτοαναφορικότητά του και μια πολιτική που παρά την αριστερή ρητορική της και τις ειλικρινείς τάσεις των μαχητικών μελών του, σε κρίσιμες στιγμές του κινήματος παραμένει σταθεροποιητικός παράγοντας μέσα στο αστικό σύστημα. Αυτά σε συνδυασμό με την συνθηκολόγα πολιτική ταξικής συνεργασίας και τις κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ, μπέρδεψαν, αποπροσανατόλισαν, αποδιοργάνωσαν, απογοήτευσαν, αποστράτευσαν και διέσπασαν παραπέρα τον κορμό των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.
Παρ’ όλα αυτά, τα 13 χρόνια από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και τα 10 χρόνια μνημονιακής κατακρεούργησης των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφεραν να σταθεροποιήσουν τον ελληνικό καπιταλισμό, που χρεοκοπημένος, κλυδωνίζεται ξανά λόγω της επιδείνωσης της άλυτης παγκόσμιας κρίσης και της πανδημίας.
Οι ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου, έρχονται σε απόλυτη σύγκρουση με τις κοινωνικές ανάγκες.
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε στην αντιμετώπιση της κρίσης της οικονομίας, της πανδημίας και των συνεπειών της κλιματικής καταστροφής.
Το σκηνικό μοιάζει με πυριτιδαποθήκη χωρίς κανένα μέτρο προστασίας.
Το οπλοστάσιο των εργοδοτών με την μέριμνα της κυβέρνησης της ΝΔ, έχει στο μεταξύ οπλιστεί με νομοθετήματα για παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών ωρών και αμοιβών, ενώ έχει δυσκολέψει μέχρι αφωνίας, τη «νόμιμη» εργατική αντίδραση και διαμαρτυρία.
Μια κοινωνική έκρηξη επέρχεται, χωρίς να υπάρχουν τούτη τη φορά, παρά τα νομοθετικά τερατουργήματα που έχουν περάσει από την Βουλή, τα επαρκή εργαλεία στους από πάνω, για να την ελέγξουν και να την κατευνάσουν.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον οι επαναλαμβανόμενες προδοσίες στο συνδικαλιστικό επίπεδο οργάνωσης έχουν αναδειχθεί σε καταλυτικής σημασίας βραχίονα στήριξης της άρχουσας τάξης στο στρατηγικό της σχέδιο να εμποδίσει την προσπάθεια οργάνωσης μιας απεργιακής ενωτικής δράσης με διάρκεια, για να μπει φρένο στον κατήφορο.
Μέσα σε αυτές τις αντικειμενικά οξυμένες ιστορικές συνθήκες, είναι ανάγκη να συζητήσουμε με την ίδια την τάξη, να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέπτονται και δρουν τα διάφορα τμήματα της τάξης, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους και να διαμορφώσουμε τα αιτήματα και συνθήματα που θα ενώσουν στη δράση τα τμήματά της, με στόχο την νίκη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποτύχει σε όλο της το κυβερνητικό πρόγραμμα (δημόσιο χρέος, ελλείμματα, απασχόληση, επενδύσεις). Κατά την περίοδο της πανδημίας, η υποταγμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου πολιτική της πρόσθεσε στα αποτυχημένα πεπραγμένα της και χιλιάδες νεκρούς!
Η μόνη της “επιτυχία” είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών μέσα στην πανδημία και οι αντιδημοκρατικοί και αντεργατικοί νόμοι με τις ευλογίες των Βρυξελλών και με τη νουθεσία ότι θα έπρεπε αυτοί να είναι πιο… τολμηροί!
Οι συνέπειες των πυρκαγιών, με τεράστιες καταστροφές στις καλλιέργειες, στις δουλειές, στα σπίτια, στα δάση και στο περιβάλλον, με πλήρη ευθύνη των αχρήστων της κυβέρνησης, που η μόνη μέριμνά τους είναι να παραδώσουν τα καμένα στους ιδιώτες, έχει δημιουργήσει θυμό και αγανάκτηση στον λαό. Την ίδια στιγμή, έχει ήδη προαναγγελθεί νέο τσουνάμι λουκέτων σε 200.000 μικροεπιχειρήσεις, με αποτέλεσμα μαζική ανεργία, μισθούς πείνας, μαύρη εργασία, γενικευμένη λαϊκή εξαθλίωση. Ταυτόχρονα οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης αυξάνονται, με το τέρας του πληθωρισμού, σε διεθνή κλίμακα, να κάνει την εμφάνισή του. Η εκτεταμένη καταστολή και η συστηματική προετοιμασία του κράτους για τον ταξικό πόλεμο, είναι η μόνη απάντηση της κυβέρνησης.
Απαιτείται, επειγόντως, να ανοιχτεί ένας νέος δρόμος αγώνα ενάντια στα προγράμματα διαρκούς λιτότητας και στην καταστροφή που έχει δημιουργήσει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ο ριζικός επαναπροσανατολισμός του εργατικού κινήματος είναι αναγκαίος σε ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο.
Ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, των μαχόμενων συλλογικοτήτων, σωματείων και διάσπαρτων αγωνιστών έχουν σηκώσει το γάντι σε όλα τα μέτωπα από τις απαγορεύσεις, τα εργατικά δίκαια, την πανδημία μέχρι και τα ζητήματα καταστολής. Από την μεγαλειώδη συγκέντρωση στις 7/10/2020, την ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης καταδίκης της Χ.Α. και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην απαγόρευση της επετείου του Πολυτεχνείου και των διαδηλώσεων για την επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου μέχρι την απεργία πείνας του φυλακισμένου Δημήτρη Κουφοντίνα, από την κινητοποίηση ενάντια στον ξυλοδαρμό και βασανισμό του Βασίλη Μάγγου μέσα στο αστυνομικό τμήμα ή την απαγωγή και το βασανισμό του αναρχικού Άρη Παπαζαχαρουδάκη, μέχρι τις παλλαϊκές διαδηλώσεις και πορείες μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης.
Είναι οι ίδιες λαϊκές δυνάμεις που κίνησαν και το απεργιακό μέτωπο της τελευταίας περιόδου, σε μεγάλο βαθμό με ανεξάρτητη δράση.
Οι εργατικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, που έσπασαν επανειλημμένα στην πράξη τις απαγορεύσεις, έδωσαν τον τόνο και δημιούργησαν θετικό προηγούμενο, με την απεργία της 6ης Μάη, όπως και στις 3, 10 και 16 Ιούνη με αφορμή το ν/σ Χατζηδάκη. Η ανεξάρτητη δράση των μαχητικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, δείχνει την ύπαρξη μίας δυναμικής παρακαταθήκης που δεν πρέπει να εξαφανιστεί από την ατολμία και την απουσία οράματος.
Όλες αυτές οι εμπειρίες της προηγούμενης περιόδου προσφέρουν σημαντικό υλικό για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων :
Η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια, η κρατική καταστολή, η υγειονομική κρίση, η καταστροφή του περιβάλλοντος, απαιτούν επειγόντως ένα άμεσο πρόγραμμα πάλης για το ζήτημα της εργατικής εξουσίας. Μία πάλη που να ενοποιεί τους αγώνες της τάξης μας για την ίδια την ζωή. Που θα εμπλουτίζεται συναντώντας νέες δυνάμεις αποφασισμένες να το υλοποιήσουν ως όρο για την ίδια τους την ύπαρξη.
Η πάλη αυτή πρέπει να γίνει μέσα και έξω από τα συνδικάτα, συμμετέχοντας στα σωματεία, δημιουργώντας σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν, παλεύοντας για να πάρει η τάξη το πάνω χέρι, αλλά και σε επιτροπές σε γειτονιές και χώρους δουλειάς.
Η ενότητα στη δράση της εργατικής τάξης, είναι τώρα αναγκαία όσο ποτέ. Τα φαινόμενα της πολυδιάσπασης αδυνατίζουν την δράση και αποθαρρύνουν την τάξη. Μπορούμε να προχωράμε μαζί, ο καθένας με τα δικά του συνθήματα και πανώ. Η συμμετοχή και η κοινή δράση σε εργατικά σχήματα, συνελεύσεις γειτονιάς, διάφορες εργατικές επιτροπές κ.λπ., όταν υπάρχουν κοινοί στόχοι και δράσεις, χωρίς καπελώματα και ηγεμονισμούς, με συντρόφους άλλων πολιτικών χώρων, είναι δυνατή και αναγκαία.
Το κεφάλαιο δεν πρόκειται να κάνει καμιά παραχώρηση προς την εργατική τάξη παρά μόνο αν κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Οι μεμονωμένοι κλαδικοί αγώνες χρειάζεται να βρουν διέξοδο στην πανελλαδική κινητοποίηση οργανωμένων κι ανοργάνωτων δυνάμεων της εργατικής τάξης στον αγώνα για την οργάνωση της Γενικής Απεργίας Διαρκείας.
Η μαζική ανεργία αποδόμησε συνδικαλιστικές οργανώσεις που δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την ενότητα με τους ανέργους του κλάδου τους. Η εργατική τάξη για να νικήσει πρέπει να συσπειρώσει στον αγώνα τους άνεργους και τα ανοργάνωτα τμήματά της, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φύλου και φυλής.
Η ΓΣΕΕ έχοντας υποταχθεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, υπονομεύει κάθε διεκδίκηση και αγώνα της εργατικής τάξης, τασσόμενη ανοιχτά με την πλευρά της κυβέρνησης και του κράτους. Η ΑΔΕΔΥ, παρά την μαχητική της στάση σε ορισμένες φάσεις του αγώνα, παραμένει γραφειοκρατική και ελεγχόμενη. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ, ό,τι δεν ελέγχει στο εργατικό κίνημα το υπονομεύει ακόμα και μέσα στις γραμμές του, διασπώντας κάθε κίνηση στην κατεύθυνση αυτή.
Πρέπει να συσπειρωθούν οι δυνάμεις του κινήματος που δεν έχουν παραδοθεί στις ήττες για τις οποίες ευθύνονται όλοι οι καρεκλοκένταυροι της γραφειοκρατίας. Οι μαχόμενες δυνάμεις που συσπειρώνονται είτε στο ΕΚΑ, είτε στην ΑΔΕΔΥ, αλλά και σε πανελλαδική κλίμακα στο πλαίσιο διάφορων ελπιδοφόρων πρωτοβουλιών που προέκυψαν τα πρόσφατα χρόνια, αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει σήμερα η αναγκαιότητα, αλλά και η δυνατότητα αναδιοργάνωσης του εργατικού κινήματος. Καθοριστικός παράγοντας για την πλήρη ανάπτυξη της δυναμικής που μπορούν να έχουν, θα αποτελέσει το κατά πόσο θα αποφύγουν τον εγκλωβισμό τους σε στείρους τακτικισμούς που εμποδίζουν την πάλη για ένα νέο Κέντρο Εργατικής Δράσης.
Το εργατικό κίνημα καλείται να ανασυγκροτηθεί και να προσανατολιστεί σε δύο κατευθύνσεις : Πάνω σε ένα πρόγραμμα πάλης που να διαθέτει στρατηγική, τακτική και δράση και στην οργανωτική απαγκίστρωση από την εργοδοτική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία με αναγκαίο όρο την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος, την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους γραφειοκράτες.
Η δημιουργία μιας μαχόμενης πανελλαδικής εργατικής κίνησης σε πανελλαδική βάση με ριζοσπαστικό και επαναστατικό προσανατολισμό είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαίος όρος για να παλέψουμε:
Για να περάσει όλη η παραγωγή στα χέρια των παραγωγών, τα εργοστάσια στους εργάτες, και όλες οι κοινωνικές διαδικασίες στα χέρια των “από τα κάτω”, στα χέρια της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων συμμάχων της στους αγώνες. Για την απαλλοτρίωση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας χωρίς καμιά αποζημίωση, οι οποίοι θα τεθούν κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο για την υποστήριξη του λαού που δεινοπαθεί.
Για τη μονομερή διαγραφή του συνόλου του χρέους που στερεί και συντρίβει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Για να δημιουργηθούν επιτροπές κοινωνικού ελέγχου ενάντια στις αυξήσεις των τιμών σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα για να αποτραπεί το ξεζούμισμα του λαού, οι εκβιασμοί και το σαμποτάζ του κράτους και του κεφαλαίου.
Για την ακύρωση όλων των μέτρων «λιτότητας» και κοινωνικού κανιβαλισμού που επιβλήθηκαν από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, για να ανταποκρίνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά δικαιώματα στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στα κέρδη για τους λίγους.
Αυτά απαιτούν δράσεις:
Κατάληψη όλων των εργοστασίων που κλείνουν ή μεταφέρονται σε άλλες χώρες ή απολύουν μαζικά εργαζόμενους και την επαναλειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση.
Όλα τα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό, μεταφορές, στέγη, τροφή) δωρεάν για όλους, χωρίς όρους, προϋποθέσεις, περιορισμούς κι εξαιρέσεις εθνικότητας, φυλής, θρησκείας ή ταυτότητας φύλου.
Προώθηση στο συνδικαλιστικό κίνημα της αιρετότητας και ανακλητότητας, την εξάλειψη των προνομίων εξαγοράς συνειδήσεων στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Να ενδυναμωθεί η αυτενέργεια των καταπιεσμένων ενάντια στην λογική της ανάθεσης σε σωτήρες.
Να βάλουμε τέλος στην κρατική καταστολή και τη διαρκή «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης», γκρεμίζοντας τον αστικό κρατικό μηχανισμό με τον κοινό αγώνα όλων των καταπιεσμένων, μεταναστών και ντόπιων.
Αποφασιστικός αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, τον φασισμό, το ρατσισμό και τις διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων, των γυναικών, του σεξουαλικού προσανατολισμού, ενάντια στην καταπίεση κάθε είδους μειονότητας.
Στήριξη στην πράξη και στο δρόμο όλων των αγώνων που συγκρούονται με τις κυβερνήσεις και το κράτος του κεφαλαίου, που εναντιώνονται στην εκμετάλλευση και σε κάθε εξουσία που την υπηρετεί, για την ανατροπή της κυβέρνησης, την εργατική εξουσία και τον διεθνή Σοσιαλισμό, για να καταργηθεί κάθε εκμετάλλευση, καταπίεση, εξουσία και ταπείνωση ανθρώπου από άνθρωπο.
Υπάρχει ελπίδα!
Στόχος μας είναι να συμβάλουμε στην οργάνωση των μαχόμενων εργατικών και κοινωνικών δυνάμεων στο δρόμο της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης.
Παίρνουμε τους αγώνες και τη ζωή μας στα χέρια μας!
Το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Ν.Δ φέρνει στο προσκήνιο την κατάσταση στα συνδικάτα και την ικανότητά τους να αντιστρέψουν μία πολιτική η οποία είναι σταθερά προσανατολισμένη στην κατεύθυνση υπονόμευσης των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Η στρατηγική κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε έχει ως στόχο την εξελισσόμενη οικονομική κρίση και τις συνέπειές της να την φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων και με τον τρόπο αυτό οι επιχειρηματικοί όμιλοι να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.
Αυτή η στρατηγική η οποία αποτελεί συνέχεια των μνημονιακών κυβερνητικών πολιτικών, τσάκισε τα εργατικά δικαιώματα, στις ΣΣΕ, στους μισθούς, στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, στην υγεία, στην παιδεία, στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Ο νόμος Χατζηδάκη αποτελεί τομή και ποιοτική αναβάθμιση στην επίθεση ενάντια στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Όλες οι αντιδραστικές αλλαγές υπηρετούν αυτήν την στόχευση και προφανώς αυτή η επίθεση δεν τελειώνει με αυτό το νομοσχέδιο.
Ο σχεδιασμός τους δεν θα έχει καμία ανάπαυλα και αυτό ο Μητσοτάκης το κατέστησε σαφές με την δήλωσή του «η μεταρρυθμιστική κυβερνητική πολιτική θα συνεχιστεί και μέσα στο καλοκαίρι». Πίσω από τα «ορόσημά τους» κρύβονται τα προαπαιτούμενα για το ταμείο ανάκαμψης και η επίσπευση των σχετικών νομοσχεδίων εν μέσω θέρους είναι αυτά τα μέτρα να περάσουν πολιτικά «αναίμακτα» για την κυβέρνηση….
Επόμενο βήμα τους είναι η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, γνωστή ως κουμπαράς του Πινοσέτ, η μετατροπή των σχολείων σε επιχειρήσεις με αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών και οι αντιδραστικές αλλαγές στην αστυνομία, στο όνομα της «παραβατικότητας» που ουσιαστικά στοχεύει να χτυπήσει τις οργανωμένες λαϊκές και εργατικές αντιστάσεις.
Τέλος στην ατζέντα τους επίσης περίοπτη θέση έχει η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας!
Η πολιτική τους δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία και αυταπάτη για τον δρόμο που πορεύονται και τα όποια προπαγανδιστικά επιχειρήματα επιστρατεύονται για να καλύψουν ή να εξωραΐσουν αυτήν την επίθεση, θα πέσουν στο κενό.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται από την κυβερνητική πολιτική και τους κινδύνους που διαγράφονται για τα εναπομείναντα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, το κρίσιμο ζήτημα είναι πώς οργανώνεται η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων, η οποία μόνο αυτή είναι ικανή να φέρει τα πάνω – κάτω και να ανατρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Οι δύο πρόσφατες πανελλαδικές απεργίες 10/6 και 16/6 έφεραν στην επιφάνεια μία σειρά θετικά και ενθαρρυντικά στοιχεία που αφορούν την συμμετοχή σε αυτές και στις διαδηλώσεις ενός ευρύτερου κόσμου της εργασίας που βγήκε στους δρόμους του αγώνα, είχαν στοιχεία μαζικότητας, εκφράστηκε σε αυτές η αντίθεση των εργαζομένων στο εκτρωματικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, δείχνουν επίσης ότι ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων επανεντάσσεται στα συνδικάτα και στην οργανωμένη πάλη μέσα από αυτά, γεγονός που δίνει μια αναπτερωμένη αισιοδοξία για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι δυνάμεις που στήριξαν και πάλεψαν για τις απεργίες αυτές δίνοντας την «ψυχή τους» για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων, ήταν κατά κύριο λόγο αυτές που εντάσσονται στο ευρύτερο ταξικό και αγωνιστικό μπλοκ των συνδικάτων (ΠΑΜΕ – εξωκοινοβουλευτική συνδικαλιστική αριστερά) πολύ λιγότερο οι δυνάμεις που είναι στην επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ένα τμήμα του συντάχθηκε ανοιχτά με το μπλοκ ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στον δρόμο της απεργοσπασίας στις 16/6……
Η κυριαρχία των δυνάμεων του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού στα συνδικάτα και στις κορυφαίες οργανώσεις όπως είναι η ΓΣΕΕ, δεν είναι μόνο τροχοπέδη στην πάλη των εργαζομένων, στην πραγματικότητα οι δυνάμεις αυτές με την γραμμή τους συμπλέουν και συμπορεύονται με την πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, έχουν οδηγήσει σε μακροχρόνιο παροπλισμό εκτοντάδες συνδικάτα, έχουν μετατρέψει συνδικάτα της επιρροής τους σε εκλογικούς και ρουσφετολογικούς μηχανισμούς για την αναπαραγωγή των δυνάμεών τους σε αυτά και στην ουσία δείχνουν παραδομένοι και υποταγμένοι στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, την οποία πολλές φορές ούτε προσχηματικά δεν την επικρίνουν……
Για να περιοριστούμε μόνο στην περίοδο της πανδημίας, αξίζει να αναφέρουμε ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είχαν κατεβάσει τα ρολά των συνδικάτων ενώ η ηγεσία της πρώτης ενοχοποίησε τους εργαζόμενους και τις κινητοποιήσεις τους μιλώντας για κίνδυνο που αποτελούν οι δημόσιες συναθροίσεις…!
Για το νομοσχέδιο η ΓΣΕΕ μίλησε την τελευταία στιγμή, μετά από πολύμηνη ένοχη σιωπή, και το μόνο που ανέδειξε ήταν κάποιες επίμαχες διατάξεις που είναι δυσμενείς για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα!!!!
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός) για άλλη μία φορά απέδειξε με το νομοσχέδιο τερατούργημα ότι με την γραμμή της είναι βαθιά ενσωματωμένη στην πολιτική κυβέρνησης – εργοδοσίας και με αυτήν οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, ούτε σήμερα, ούτε στο μέλλον!!
Είναι σαφές ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε επίπεδο συνδικάτων δεν πρόκειται να αλλάξει αύριο το πρωί…. για αυτό η οργάνωση, η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων πέφτει στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων στα συνδικάτα του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που πρέπει πιο αποφασιστικά να πρωταγωνιστήσουν και αυτή την φορά στην σύγκρουση με την ασκούμενη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Η διάσπαση, ο κατακερματισμός, οι διαφορές και οι αντιθέσεις, οι διαχωριστικές γραμμές, η περιχαράκωση και η αντιπαλότητα μεταξύ τους στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και η όξυνση των εργατικών προβλημάτων, επιβάλλουν να δώσουν τη θέση τους σε μία κοινή πορεία, σε ένα κοινό συμφωνημένο πλαίσιο για τα επίμαχα προβλήματα της περιόδου, ώστε να αντιμετωπιστεί με επιτυχία η νέα αντεργατική επέλαση της κυβέρνησης.
Ένα κοινό πλαίσιο δράσης στην αξιολόγηση της πολιτικής κυβέρνησης – κεφαλαίου, ένα κοινό πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων, ένα κοινό πλαίσιο για την οργάνωση και τις μορφές πάλης, τα οποία συνολικά να αντιστοιχούν σε μια μετωπική σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Η ενοποίηση της κοινής δράσης στο στρατόπεδο των αγωνιστικών – ταξικών αλλά και άλλων ζωντανών δυνάμεων στα συνδικάτα, είναι αυτό που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων, αυτές οι δυνάμεις μπορούν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και να αποτελέσουν έναν ισχυρό και ικανό αντίπαλο που θα ακυρώσει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν και πρέπει να δημιουργήσουν ένα κοινό κέντρο αγώνα σε πανελλαδική κλίμακα που θα παραμερίσουν στην πράξη την χρεοκοπημένη – υποταγμένη ηγεσία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Σε μία τέτοια κατεύθυνση επιβάλλεται να κινηθούν οι δυνάμεις αυτές το επόμενο χρονικό διάστημα βάζοντας μπροστά ένα σχέδιο μαχητικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
Η άλλη γραμμή, αυτή του «κριτικού ακολουθητισμού» στην γραμμή ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, η ζωή και η πείρα δείχνουν ότι έχει φάει τα ψωμιά της, είναι εντός των τειχών, δεν παράγει αποτελέσματα, οδηγεί στην απογοήτευση, στην αποστράτευση και τελικά την ήττα!!!
Νταλακογεώργος Αντώνης Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ
* Το άρθρο του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Συντακτών στις 2 Ιούλη 2021
Να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο – Aγώνας διαρκείας στα χέρια των εργατών
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το άνθος των ακροδεξιών και λαομίσητων νεοφιλελεύθερων υπουργών όπως ο Χατζηδάκης, πρωταθλητής του ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα και των κοινωνικών αγαθών, εισήγαγε εσπευσμένα το επίμαχο αντεργατικό νομοσχέδιο-έκτρωμα στη Βουλή, επιλέγοντας μάλιστα τις μέρες των πανελλαδικών εξετάσεων για να εξουδετερώσει τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στα ΜΜΜ. Εισάγουν ένα ν/σχ ταφόπλακα των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα, υποσκάπτουν θανάσιμα τη δυνατότητα της συλλογικής οργάνωσης της εργατικής τάξης, τα σωματεία, και θέλουν να καταστείλουν ακόμη και την διοργάνωση απεργιών διαμαρτυρίας.
Η οικονομική κρίση στην πτωχευμένη χώρα, αλληλένδετη με τις εκατόμβες νεκρών από τη διαχείριση της πανδημίας, την σπρώχνει σε ολομέτωπη σύγκρουση με το σύνολο του εργαζόμενου λαού, στα εργοστάσια, τις υπηρεσίες, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Η απόσυρση των οικονομικών μέτρων στήριξης της πανδημίας εκτινάσσει τους άνεργους/ες σε σημείο να αντιπροσωπεύουν το μισό του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ η επαναφορά των μνημονιακών μέτρων (ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί, χρέη σε δημόσιο-τράπεζες) δημιουργούν το προσάναμμα της κοινωνικής έκρηξης. Το νομοσχέδιο, μαζί με την ενδυνάμωση των μηχανισμών καταστολής, είναι μέρος της προετοιμασίας του κεφαλαίου και του κράτους για την αντιμετώπιση της οργής του εργαζόμενου και άνεργου πληθυσμού.
Χωρίς τη δράση των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος που όρισαν ως απεργία την 3η Ιούνη, οι καρεκλοκένταυροι των συνδικάτων δεν θα είχαν κηρύξει την απεργία της 10ης Ιουνίου. Η ματαίωση της απεργίας της 3ης Ιούνη είναι αποκλειστική ευθύνη της ηγεσίας του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ που απογοητεύοντας χιλιάδες αγωνιστών του σύρθηκε πίσω από τη ΓΣΕΕ, αρνούμενο να ενισχύσει έναν εναλλακτικό πόλο συσπείρωσης μέσα στο εργατικό κίνημα, ικανό να κλιμακώσει τον αγώνα τώρα και όχι αύριο “που θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες”.
Οι ταλαντεύσεις οδήγησαν στην ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη και σε περαιτέρω ταλαντεύσεις στην ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ μετά την απεργία της 10/6, ενώ η ΓΣΕΕ παρέμεινε αμετανόητη υπονομεύοντας κάθε κινητοποίηση. Η διάσπαση των γραμμών του ΣΥΡΙΖΑ, άλλα να λένε στη Βουλή κι άλλα να προτείνουν στα συνδικάτα, έχει οδηγήσει στη μετατροπή των αποφάσεων των ΑΔΕΔΥ-ΕΚΑ από στάση εργασίας σε απεργία. Προφανώς ούτε αυτό είναι αρκετό. Στην πραγματικότητα μόνο το σωματείο της ΠΕΝΕΝ στο ΕΚΠ παρουσίασε ένα αξιόλογο σχέδιο δράσης, (48ωρη απεργία, κέντρο αγώνα των συνδικάτων το Σύνταγμα, ανάπτυξη του απεργιακού μετώπου κ.λπ.) το οποίο όμως απορρίφθηκε από τη γραφειοκρατία.
Μέσα στις παρούσες οξυμένες συνθήκες, οι μαχόμενες εργατικές δυνάμεις έχουν τεράστια ευθύνη. Η συγκρότηση ενός εναλλακτικού εργατικού πόλου είναι κομβική, είτε ψηφιστεί, είτε όχι, το έκτρωμα Χατζηδάκη. Τα συνδικαλιστικά όργανα που διαδραμάτισαν ένα ρόλο στις ένδοξες εποχές της “ανάπτυξης”, χρεοκόπησαν πλήρως και αποδείχτηκαν ανεπαρκή την εποχή της κρίσης του καπιταλισμού, στα μνημόνια, στην πανδημία. Έγιναν υποχείρια των κυβερνήσεων του κεφαλαίου που με τις πολιτικές τους εξαθλιώνουν τους εργαζομένους, συνταξιούχους, αγρότες, μικροεπαγγελματίες. Οι τελευταίοι πρόκειται να ζήσουν ένα δεύτερο Αρμαγεδώνα λουκέτων και χρεοκοπιών.
Το ΕΕΚ, στο πρόσφατο 17ο Συνέδριό του αποφάσισε να συμβάλλει στη δημιουργία μιας εναλλακτικής εργατικής κίνησης, ανεξάρτητης από το κράτος, την εργοδοσία και τους γραφειοκράτες, μέσα κι έξω από τα συνδικάτα. Απευθυνόμαστε σε όλους/ες που:
Αντιλαμβάνονται ότι την εποχή της κρίσης και παρακμής του καπιταλισμού το κεφάλαιο δεν είναι πρόθυμο για παραχωρήσεις στους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου. Ο ταξικός πόλεμος δεν επιδέχεται ειρήνη, είναι αγώνας ζωής και θανάτου για τις αντιμαχόμενες κοινωνικές τάξεις.
Αναγνωρίζουν ως όρο νίκης την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από την κυβέρνηση, το κράτος και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πυροσβέστη της λαϊκής οργής κι απ’ τους ορκισμένους “φίλους” της κλιμάκωσης που ακυρώνουν απεργίες συρόμενοι πίσω από τη ΓΣΕΕ.
Επιθυμούν την ανάπτυξη ενός εναλλακτικού σχεδίου άμεσης εργατικής δράσης που να συσπειρώνει το σύνολο της εργατικής τάξης, χωρίς τους διαχωρισμούς και φραγμούς που δημιουργεί το κεφάλαιο, οργανωμένους κι ανοργάνωτους, εργαζόμενους και άνεργους, μόνιμους και εργολαβικούς, πλήρους ή μερικής απασχόλησης, ασφαλισμένους, ανασφάλιστους, ντόπιους και ξένους.
Η κίνηση αυτή δεν μπορεί παρά να είναι ανοικτή σε όλους τους αγωνιστές/στριες του εργατικού κινήματος, με τους οποίους επιδιώκουμε να συνομιλήσουμε για την διαμόρφωση ενός προγράμματος και σχεδίου δράσης για την επόμενη κρίσιμη περίοδο. Στόχος μας η οργάνωση του αγώνα με όπλο τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, μέχρι την τελική νίκη.
– Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη –και κάθε κυβέρνηση- του κεφαλαίου, των μνημονίων, της ανεργίας, της φτώχειας και της καταστολής – Για την εργατική εξουσία, για την κοινωνία της καθολικής χειραφέτησης από τα δεσμά του κεφαλαίου, χωρίς τάξεις και πολέμους.
To νομοσχέδιο Χατζηδάκη επιδιώκει να καταφέρει καίριο πλήγμα στην οργανωμένη εργασία, όπως αυτή διαμορφώθηκε με αιματηρούς ιστορικούς αγώνες της εργατικής τάξης 150 χρόνων, που έφεραν (και με την συμβολή της Οκτωβριανής Επανάστασης) τη θεσμοθέτηση της 8ωρης εργασίας.
Το ν/σ της ακροδεξιάς, νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ αποβλέπει στην κυνική και απροκάλυπτη υπηρέτηση των εργοδοτικών συμφερόντων. Τα αφεντικά, στην παρούσα σύμπτωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης με την πανδημία, επιχειρούν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε δούλους, προκειμένου να διασώσουν την κερδοφορία τους και το σύστημά τους που ιστορικά πνέει τα λοίσθια.
Νομοθέτηση απλήρωτων υπερωριών, ατομικές και όχι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κρατικοποίηση των συνδικάτων με υποχρεωτική εγγραφή στο μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, ηλεκτρονική ψηφοφορία και δυσχέρανση της κήρυξης απεργιών, επιχειρούν να μετατρέψουν την εργατική τάξη από συλλογική κοινωνική δύναμη σε άθυρμα ανίσχυρων ατομικοτήτων.
Στην εργασιακή (και υγειονομική) θανατοπολιτική τους λέμε: Nopasaran!
Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, πρωτίστως η ΓΣΕΕ, τα τελευταία δέκα χρόνια, με τα πεπραγμένα τους, απέδειξαν ότι σε αυτήν την οξυμένη ταξική πάλη έχουν παραδώσει τα όπλα, έχουν συνθηκολογήσει με τον ταξικό εχθρό. Με την πολιτική πράξη της απραξίας τους, προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στην αστική τάξη, στην κυβέρνηση (και τις αστικές κυβερνήσεις), την ώρα που οι πολιτικές τους δημιουργούν στρατιές εκατομμυρίων ανέργων, πεινασμένων, άστεγων και εκατόμβες νεκρών, όπως φαίνεται με τη διαχείριση της πανδημίας του COVID19. Της πανδημίας που δεν έπεσε σαν κομήτης από τον ουρανό, αλλά είναι αποτέλεσμα του βιασμού της φύσης (και του ανθρώπου) από την ασύδοτη αναζήτηση του κέρδους από τους καπιταλιστές.
Η «Κοινωνική Συμμαχία» τους είναι συμβόλαιο θανάτου εναντίον της εργατικής τάξης
Το ν/σ σχεδιάστηκε για να διογκώσει ακόμα περισσότερο το τέρας της ανεργίας. Την ώρα που ο χρόνος εργασίας θα έπρεπε να μειωθεί και οι μισθοί να αυξηθούν, αφού η ανθρώπινη επινοητικότητα, η επιστημονική και τεχνολογική επανάσταση δίνουν αυτή τη δυνατότητα, ο Χατζηδάκης και η ΝΔ ζητάνε από τους εργαζόμενους να δουλεύουν δεκάωρα και δωδεκάωρα, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε διαθέσιμα υποζύγια που θα παραμένουν σταβλισμένα για να τα αρμέξει το αφεντικό όποτε και όσο εκείνο έχει ανάγκη. Ξέρουμε πολύ καλά τι επιφυλάσσεται σε αυτά, όταν πλέον δεν είναι αποδοτικά για τους σκοπούς του.
Συμμαχία των Εργατών απέναντι στη συμμαχία των Αφεντικών,
χωρίς τα βαρίδια των γραφειοκρατών
Η απάντηση απέναντι σ’ αυτή την επίθεση που δεχόμαστε, μπορεί και πρέπει να δοθεί με την ένωση των δυνάμεων του κόσμου της εργασίας σε έναν αγώνα ανεξάρτητο από τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, με όραμα την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την εξουσία των αφεντικών. Απαιτείται αγώνας μαζικός, γενικευμένος και διαρκής, που θα εντάσσει στους κόλπους του, χωρίς διάκριση χρώματος, φυλής και εθνικότητας και τους εργαζόμενους και τους άνεργους, μέχρι να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους όρους με τους οποίους θα διαφεντεύουν στην πραγματική ζωή τους εαυτούς τους.
Σήμερα, για τον κόσμο της εργασίας, αυτός ο αγώνας πρέπει να ξεκινήσει εδώ και τώρα με αιχμή ένα δυναμικό απεργιακό πρόγραμμα με κατεύθυνση τη γενική πολιτική απεργία διαρκείας με άμεσο στόχο την κατάρριψη των σχεδίων της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και με διεκδικήσεις που να αγκαλιάζουν ολόκληρη την κοινωνία, να την αφορούν συνολικά και να εμπνέουν ώστε να γενικευθεί και να γιγαντωθεί. Ένα ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα πρέπει να συγκροτηθεί γύρω από το οποίο να συσπειρωθούν όλα τα σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστές, που είναι διατεθειμένοι χωρίς αναβολή και υπεκφυγές να δώσουν όλοι μαζί, εργαζόμενοι, άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι, ένα πραγματικό αγώνα κατά των ρυθμίσεων που θα αποτελέσουν τη χαριστική βολή σε ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ως οργάνωση της εργασίας.
24-5-2021
Συντρόφισσες και σύντροφοι του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος
Όλοι το Σάββατο για την Παλαιστίνη Στις 5 μ.μ., στο σταθμό μετρό Πανόρμου (Αθήνα)
Πορεία στην πρεσβεία του Ισραήλ
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί και συμμετέχει στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, το Σάββατο 5 μ.μ., έξω από το μετρό Πανόρμου, στην Αθήνα και στην πορεία στην πρεσβεία του Ισραήλ. Η αιματηρή καταστολή κατά του παλαιστινιακού λαού στην Ιερουσαλήμ, σε άλλες περιοχές της Δυτικής Όχθης, μέσα στο Ίδιο το Ισραήλ, οι ανηλεείς βομβαρδισμοί στη Λωρίδα της Γάζας με εκατόμβη νεκρών, κυρίως αμάχων, γυναικών και παιδιών, οι καταστροφές της πόλης, δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν αδιάφορο.
Όταν δολοφονούνται, κακοποιούνται, καταπιέζονται, υποτιμούνται και αδικούνται άνθρωποι σε μια περιοχή του κόσμου, το τραύμα είναι στο σώμα όλης της ανθρωπότητας. Πολύ περισσότερο όταν βομβαρδίζεται, δολοφονείται και καταπιέζεται ο ηρωικός λαός της Παλαιστίνης, που η μόνη του ατυχία είναι ότι ζει σε μια προικισμένη ιστορική περιοχή με μεγάλη γεωπολιτική, οικονομική και στρατηγική σημασία για τους ισχυρούς του κόσμου, τις πετρελαϊκές εταιρίες και τους ιμπεριαλιστές.
To Σάββατο 15 Μαΐου συμπληρώνονται 73 χρόνια από τη Νάκμπα, την Παλαιστινιακή Καταστροφή που ήλθε ως αποτέλεσμα της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ πάνω στα εδάφη, τα χωριά και τη γη των Παλαιστινίων. Με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ οι ιμπεριαλιστές αφενός θέλανε να ξεπλύνουν την συνενοχή τους στην άνοδο και στήριξη του Χίτλερ και του ναζισμού που είχε ως αποτέλεσμα την τραγωδία του Εβραϊκού λαού, την Σοά (Ολοκαύτωμα), και αφετέρου χρησιμοποιούσαν την τραγωδία για να ιδρύσουν, με τη βοήθεια της σιωνιστικής ηγεσίας, ένα κράτος-προτεκτοράτο στην καρδιά του αραβικού έθνους, στη Μέση Ανατολή. Αντί να πολεμηθούν οι αιτίες που προκαλούν τον αντισημιτισμό και το φασισμό στην Ευρώπη και τον κόσμο, στην τραγωδία του εβραϊκού λαού ήλθε να προστεθεί η τραγωδία του παλαιστινιακού λαού, μετατρέποντας μάλιστα τα παιδιά των χθεσινών θυμάτων σε σημερινούς ρατσιστές διώκτες. Αυτοί οι σπόροι της από-ανθρωποποίησης που ρίχθηκαν τότε παράγουν σήμερα μαζί με την κρατική καταστολή, τις ρατσιστικές και φασιστικές ιδεολογίες, με αποτέλεσμα το φρικτό λιντσάρισμα (σήμερα 13-5-2021) άνδρα στο Τελ Αβίβ μόνο με την υποψία ότι είναι Άραβας! Όχι στο φασισμό και κάθε είδους καταπίεση και διαχωρισμούς.
Δεν ξεχνάμε τη Νάκμπα, που φέτος δεν είναι απλώς μια τραγική επέτειος, αλλά μια εκτυλισσόμενη τραγωδία με νεκρούς, τραυματίες, καταστροφές της πόλης της Γάζας και των υποδομών της, θρησκευτική καταπίεση και βία στην Ιερουσαλήμ και εκδίωξη Παλαιστινίων από τα σπίτια τους, στη συνοικία Σεΐχ Τζαρά – κρίκο στον συνεχιζόμενο εκτοπισμό των Παλαιστινίων επί 73 χρόνια. Εκείνο που δεν περίμεναν το ισραηλινό Κράτος του απαρτχάιντ κι η σιωνιστική ακροδεξιά ήταν ότι μια νέα γενιά Παλαιστινίων, που αμφισβητεί ριζικά τις συμβιβασμένες παλαιστινιακές αστικές ηγεσίες, άθρησκες και θρήσκες, ξεσηκώνεται τώρα όχι μόνο στην Ιερουσαλήμ, στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα αλλά και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, σε όλη την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Δεν τηρούμε υποκριτικές “ίσες αποστάσεις” ή στάση Πόντιου Πιλάτου όπως οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί θεσμοί της ΕΕ και του ΟΗΕ- μαζί τους και ο Σύριζα στην Ελλάδα που δια στόματος Τσίπρα καταδίκασε εξίσου τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς και τις ρουκέτες από την βομβαρδιζόμενη Γάζα.
Διαδηλώνουμε στο πλευρό των εξεγερμένων της Παλαιστίνης για λευτεριά και δικαιοσύνη. Διαδηλώνουμε επίσης καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ανοικτά υποστηρίζει -παπαγαλίζοντας τα λόγια του Αμερικανού Προέδρου Μπάιντεν- το λεγόμενο “δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ” να εκτοπίζει Παλαιστινιακές οικογένειες από τα σπίτια τους και τα εδάφη τους και να βομβαρδίζει τους αμάχους στην υπαίθρια φυλακή που λέγεται Γάζα. Χθες μόλις (Τετάρτη 12/5), η ΕΛΑΣ κατ’ εντολή της κυβέρνησης, διέλυσε βίαια διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στην Αθήνα, την ίδια ώρα που η ισραηλινή αεροπορία ισοπέδωνε κτήρια στη Γάζα. Η ελληνική κυβέρνηση, με την υποστήριξη και της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, αναπτύσσει τη στρατηγική συμμαχία της με το Ισραήλ, μαζί με τον υπόδικο για διαφθορά ακροδεξιό Νετανιάχου, τον δικτάτορα της Αιγύπτου Αλ Σίσι και την αντιδραστική μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας, μετατρέποντας την Ελλάδα σε αιχμή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην ανατολική Μεσόγειο και τις χώρες της Μέσης Ανατολής, για πόλεμο κατά του Ιράν και στρατηγική περικύκλωση του χώρου της πρώην ΕΣΣΔ.
Όχι στα πολεμικά ιμπεριαλιστικά σχέδια – όχι στη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και της ΕΕ! Έξω οι βάσεις του θανάτου, έξω οι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ! Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών! Αλληλεγγύη στον εξεγερμένο λαό της Παλαιστίνης! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ! Επανάσταση μέχρι τη νίκη! Όλοι και όλες το Σάββατο 15 Μαΐου, στις 5 μ.μ. στο σταθμό του μετρό Πανόρμου για την πορεία στην πρεσβεία του Ισραήλ.
Άμεση απελευθέρωση του Αλέξανδρου από τις φυλακές Τρικάλων!
Ο τριαντάχρονος ελληνοϊρακινός, ο “ινδιάνος” που σύμφωνα με τις αστυνομικές πηγές επιτέθηκε στον αστυνομικό της ομάδας ΔΡΑΣΗ και τον ανέτρεψε από το μηχανάκι στα γεγονότα της Ν. Σμύρνης στις 9/3/2021 έχει τελικά όνομα, Αλέξανδρος Μ.Από τα δημοσιεύματα του τύπου, δηλαδή τις πληροφορίες που διέρρευσε η αστυνομία, το μόνο αληθινό στοιχείο είναι η ηλικία του, αφού έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, έχει αστυνομική ταυτότητα ενώ το παρατσούκλι “ινδιάνος” κατασκευάστηκε από την ασφάλεια προκειμένου να κατηγοριοποιηθεί στις φυλές των “αγρίων” έναντι των “πολιτισμένων” αστυνομικών όπως ακριβώς χαρακτήρισαν οι λευκοί έποικοι κάθε φυλή στην Άγρια Δύση για να δικαιολογήσουν το γενικευμένο σχέδιο εξόντωσής τους στη πολυφυλετική Αμερική.
Ο Αλέξανδρος συνελήφθη μετά από καταγγελία του εν διαστάσει συζύγου της αδελφής του, ο οποίος με ένα μυθιστορηματικό τρόπο τον είδε στα γεγονότα της Ν. Σμύρνης να ρίχνει τον αστυνομικό της ομάδας ΔΡΑΣΗ αν και ο Αλέξανδρος εργαζόταν μέχρι αργά το απόγευμα στις αποθήκες της εταιρείας Κωτσόβολος στον Ασπρόπυργο και μετά το τέλος της εργασίας του πήγε σε γήπεδο να παίξει μπάσκετ με φίλους του στο Λιμανάκι της Ελευσίνας.Ο καταγγέλλων, πρώην κουνιάδος, εμφανίστηκε στην ανακρίτρια και εν μέρει ανασκεύασε την καταγγελία του. Ο δικηγόρος του Αλέξανδρου δημοσίευσε video τα οποία τον δείχνουν να προσέρχεται στο γήπεδο μπάσκετ την ώρα που υποτίθεται θα έπρεπε να ήταν στην Ν. Σμύρνη γεγονός που ανασκευάζει πλήρως την ψεύτικη καταγγελία που έγινε εναντίον του. Παρ΄ όλα αυτά παραμένει προφυλακισμένος στα Τρίκαλα με το μισό ποινικό κώδικα φορτωμένο στην πλάτη του εν αναμονή της δίκης του. Η ανακρίτρια που διέταξε την προφυλάκισή του θα έπρεπε να ντρέπεται και αυτεπάγγελτα να τον απελευθερώσει αφού οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν αποδεικνύονται έωλες. Το έωλο των κατηγοριών ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο καταγγέλλων έχει καταδικαστεί ως φαρσέρ για αλλεπάλληλες καταγγελίες για συμπλοκές που δεν υπήρξαν ποτέ. Τελικά τι δουλειά είχε στη Ν. Σμύρνη, αν όντως ήταν εκεί ;
Πρόκειται για τον απόλυτο ευτελισμό των αρχών κρατικής ασφάλειας.Αν οι αστυνομικές αρχές βιώνουν ένα φιάσκο στην σύλληψη του Αλέξανδρου κι έχουν σοβαρούς λόγους να χώσουν στη φυλακή οποιονδήποτε γιατί πιστεύουν στο διακτινισμό, η “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη ποιο λόγο έχει να είναι τυφλή; Δηλαδή αμερόληπτη.Η υπόθεσή του Αλέξανδρου δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη γενικευμένη βία της κυβέρνησης Μητσοτάκη-Χρυσοχοϊδη, την εκτεταμένη κρατική αστυνομική βία που ζήσαμε στο Βόλο με την καταστολή της διαδήλωσης τον Ιούνη 2020, το ξυλοδαρμό του Βασίλη Μάγγου και το θάνατό του ένα μήνα μετά.
Η κρατική βία είναι το αναγκαίο στήριγμα στις δομικές αναδιαρθρώσεις διάλυσης όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων, που προωθούν όλα τα τελευταία χρόνια οι αστικές κυβερνήσεις για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης.Είναι προφανές ότι η προφυλάκιση του Αλέξανδρου, με αστήρικτες κατηγορίες, δεν είναι μόνο ένα φιάσκο της αστυνομίας αλλά και της ίδιας της αστικής δικαιοσύνης που ευθυγραμμίζεται με τις πολιτικές επιλογές “Νόμος & Τάξη”, δηλ. πέραν του νόμου και της τάξης.Καλούμε όλες τις συλλογικότητες, συνδικάτα και πολιτικά κόμματα, να καταγγείλουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις και να απαιτήσουμε εδώ και τώρα την άμεση αποφυλάκιση του Αλέξανδρου και τη δίωξη όσων ενεπλάκησαν στη σκευωρία εναντίον του.
• ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
• ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η ΣΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΕΡΓΑΤΗΣ" 