ΣΕΛΜΑΝ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ & Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

Το χρονικό του αγώνα

19/1/2010 :  Συνάντηση του Σωματείου με την νέα εργοδοσία,  Αδαμόπουλου, που δηλώνει «δεν περισσεύει κανένας θα γίνουν και νέες προσλήψεις». Tο Σωματείο του ανταπαντά «αν δεν πειραχτούν οι συλλογικές συμβάσεις και τα κεκτημένα θα βάλουμε πλάτη ώστε το εργοστάσιο να λειτουργήσει παραγωγικά όπως πριν από το 2005»

17/2/2010 : Νέα συνάντηση με την εργοδοσία τώρα όμως με ψευτο-τσαμπουκά προς τους εργάτες «δεν δέχομαι δικαστικές αποφάσεις», στο τέλος τις δέχτηκε αλλά δεν τις εφάρμοσε. Νέα δήλωση δεν περισσεύει κανένας.

Εμφάνιση του Φαρμάκη ως εκπροσώπου της εργοδοσίας

26/5/2010 : Συνάντηση του Σωματείου για μία ώρα με τον Φαρμάκη: αρνείται να συζητήσει την πορεία του εργοστασίου, συζήτηση μόνο για τα αιτήματα. Αποτέλεσμα μηδέν. Πριν λήξη η συνάντηση στάλθηκε σε 9 φορτοεκφορτωτές τροποποίηση των συμβάσεων εργασίας τους με τον εκβιασμό ή τις δέχεστε ή απολύεστε. Οι τροποποιήσεις στάλθηκαν Παρασκευή 12 και απαιτούσαν απάντηση την Δευτέρα στις 12. Mετά από παρέμβαση του Σωματείου η προθεσμία μετατέθηκε για Τετάρτη στις12. Τελικά δυο δεν τις δέχτηκαν και απολύθηκαν. Αυτή ήταν η αρχή.

Tην επόμενη μέρα ανακοινώνονται 4 απολύσεις. Οι εργάτες αντιδρούν και εγκλωβίζουν τους Διευθυντές απαιτώντας ανάκληση των απολύσεων.

Στην τριμερή συνάντηση ο Φαρμάκης δηλώνει «Εγώ θα συνεχίσω τις απολύσεις»

31/5/2010 : Ανακοινώνονται 8 απολύσεις και μια «οικειοθελής» αποχώρηση

1/6/2010 : Ανακοινώνονται 9 νέες απολύσεις. Tο σωματείο κηρύσσει 3 τετράωρες στάσεις εργασίας

2/6/2010 : H Γενική Συνέλευση των Eργατών αποφασίζει: Απεργία διάρκειας.

Tις επόμενες μέρες πορείες και κλιμάκωση του αγώνα.

Μεγάλη συμπαράσταση από Σωματεία της περιοχής και το Εργατικό κέντρο Χαλκίδας.

Απεργίες συμπαράστασης από σωματεία της περιοχής

23/6/2010 Kλείσιμο για 2 ώρες της Εθνικής Οδού στο Σχηματάρι μαζί με το Εργατικό Kέντρο Χαλκίδας και άλλα εργοστασιακά Σωματεία

30/6/2010 Mαζική διαδήλωση των εργαζομένων της ΣΕΛΜΑΝ στην Αθήνα έξω από το Υπουργείο εργασίας. Ο Φαρμάκης αρνείται να παραστεί στην τριμερή γιατί δήθεν φοβάται τους εργάτες

2/7/2010 Tριμερής συνάντηση στο Υπουργείο με κατάληξη το μορατόριουμ της εργοδοσίας

9/7/2010 Γενική Συνέλευση των εργαζομένων απόφαση αποδοχή του μορατόριουμ και σταμάτημα της απεργίας.

************************************************************************************************************************************

ΣΕΛΜΑΝ

Mια μάχη χάθηκε… ο πόλεμος συνεχίζεται

Έληξε η απεργία

Μετά από ηρωικό απεργιακό αγώνα 38 ημερών, οι εργάτες της ΣΕΛΜΑΝ, την Παρασκευή  9/7/2010, αποφάσισαν με 229 ψήφους να δεχτούν το μορατόριουμ που πρότεινε η εταιρεία και το υπουργείο και να σταματήσουν την απεργία. Aντίθετα, 220 εργάτες ψήφισαν την πρόταση του Δ.Σ του Σωματείου να απορρίψουν το μορατόριουμ και να συνεχίσουν την απεργία.

Αυτή η απόφαση ήταν αποτέλεσμα της συντονισμένης και οργανωμένης δράσης, για βδομάδες, της εργοδοσίας. Την επιχείρηση «σπάσιμο της απεργίας» καθοδηγούσαν η νομική Σύμβουλος Αθανασιάδη και ο Διευθυντής Προσωπικού Δημητριάδης. Στην αρχή έγινε προσπάθεια να στηθεί απεργοσπαστικός μηχανισμός με πενιχρά αποτελέσματα. Κάποιοι πήγαν στο Λογιστήριο στην Αθήνα και κάποιοι παρέλαβαν εμπορεύματα στη Στυλίδα, στο εργοστάσιο όμως, στην Εύβοια, δεν δούλεψε κανείς. Στη συνέχεια ενεργοποίησαν τα στελέχη της εταιρείας και ορισμένους από τους διοικητικούς υπαλλήλους. Με αιχμή του δόρατος αυτούς άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές για έκτακτη γενική Συνέλευση του Σωματείου με θέμα το σταμάτημα της απεργίας και την αποδοχή των απολύσεων. Οι πιέσεις που εξασκούσαν στους εργάτες και οι απειλές,  συνοδευόντουσαν από υποσχέσεις ότι όποιος υπογράψει, και είναι καλό παιδί, δεν θα είναι στο κατάλογο αυτών που θα απολυθούν. Τελικά, στηριζόμενοι στην κούραση και στην οικονομική ανέχεια μετά από 38 μέρες απεργία, κατάφεραν να διασπάσουν τους εργάτες και να πάρουν την ισχνή πλειοψηφία που τους επέτρεψε να σπάσουν την απεργία.

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, είναι μια ήττα των εργατών, αλλά τους δίνει την δυνατότητα να οργανώσουν τις δυνάμεις τους για το δεύτερο γύρο αγώνα, τον Σεπτέμβριο. Το μορατόριουμ που πρότεινε η εργοδοσία είναι μέχρι 15 Σεπτεμβρίου δηλαδή τα πράγματα μένουν ως έχουν: οι εργάτες να σταματήσουν την απεργία, να αποδεχτούν τις 22 απολύσεις που έχουν ήδη γίνει και η εργοδοσία δεν θα προχωρήσει το σχέδιό της για νέες απολύσεις. Στην τριμερή που έγινε στην Αθήνα προτάθηκε κατ’ αρχήν από τον Κωνσταντόπουλο, εκπρόσωπο του Υπουργείου, δεκαήμερο μορατόριουμ για να το «βελτιώσει» στη συνέχεια ο Θ. Ανέστης, αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου. Tελικά, ο Φαρμάκης εκ μέρους της εργοδοσίας αποδέχθηκε το μορατόριουμ μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου. Το Δ.Σ του σωματείου αντιπρότεινε : Μηδενικές αυξήσεις και αναστολή των διεκδικήσεων για το 2010 με ταυτόχρονη ανάκληση των απολύσεων, όχι στο σχέδιο για συνέχιση των απολύσεων και κατάργηση της λίστας για «οικειοθελείς » αποχωρήσεις. Η πρόταση του σωματείου δεν έγινε δεκτή από τον Φαρμάκη, ο οποίος κυνικά υποστήριξε ότι οι απολύσεις θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος της οικονομικής κρίσης.

Ο Φαρμάκης είναι ο πρώην υφυπουργός Υγείας και Εργασίας επί κυβερνήσεων Σημίτη, συντάκτης του αντι-ασφαλιστικού εκτρώματος Γιαννίτση, που μετά την μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση του 2001 πετάχθηκε στο καλάθι των αχρήστων. Λίγα χρόνια αργότερα, σε ένα αποκορύφωμα διαπλοκής και υπόγειων διασυνδέσεων πολιτικής και επιχειρηματικής εξουσίας ο κύριος Φαρμάκης εμφανίζεται διευθύνων σύμβουλος της ΣΕΛΜΑΝ, εκπρόσωπος του εργοδότη Αδαμόπουλου.

Ένα εργοστάσιο με τεράστιες εγκαταστάσεις και δικό του λιμάνι, που την δεκαετία του ’80, απασχολούσε 1200 εργάτες τώρα λειτουργεί με 500.  Στα σχέδια της εργοδοσίας είναι να απολύσουν τους 300. Ο λόγος, σύμφωνα με τα αφεντικά, είναι ότι έχει πέσει ο τζίρος και δεν βγαίνουν οικονομικά και θέλουν να ελαττώσουν το εργατικό κόστος από 30% σε 12%. Σε μυστική όμως έκθεση της διοίκησης της εταιρίας προς τους μετόχους έγραφαν ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις τους ο τζίρος για το 2010 θα αυξηθεί κατά 14% και η έκθεση των ορκωτών λογιστών με βάση τα οικονομικά στοιχεία του τριμήνου δεν δικαιολογεί τις απολύσεις. Την ίδια στιγμή αύξησαν τις αποδοχές των Διευθυντικών τους στελεχών από 460.000 ευρώ σε 550.000 ετησίως, ενώ από τα 88 εκατομμύρια που πήραν επιδότηση μόνο το 1 εκατομμύρια πήγε στο εργοστάσιο της Χαλκίδος και τα υπόλοιπα επενδύθηκαν στο άλλο μικρότερο εργοστάσιο στην Κομοτηνή. Οι εργάτες υποστηρίζουν ότι αυτές οι επιθέσεις στόχο έχουν την διάλυση του εργοστασιακού σωματείου του μόνου μη εργοδοτικού της εταιρείας.

**********************************************************************************************************************************

EEK

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΕΛΜΑΝ

Σύντροφοι, εργάτες της ΣΕΛΜΑΝ

Χαιρετίζουμε και στηρίζουμε το αγώνα σας για το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στην δουλειά. Ο απεργιακός αγώνας σας μέχρι σήμερα και η συνέχιση του, είναι ο μόνος τρόπος για να μην μετατραπεί και το εργοστάσιο σας ένα ακόμα από τα αμέτρητα εργοστασιακά κουφάρια, που κείτονται στην Εύβοια, στην Θήβα, στα Οινόφυτα, στην Μαγνησία κ.α, σε όλες τις πρώην βιομηχανικές ζώνες. Η Εύβοια της ανεργίας, της παραγωγικής συρρίκνωσης, των 15 μεγάλων κλειστών βιομηχανιών και των 22.000 ανέργων, δεν αντέχει το κλείσιμο ενός ακόμα εργοστασίου.

Η συνέχιση των απολύσεων, σε εσάς στην Νεοσέτ και σε μια σειρά βιομηχανιών, απειλεί με κατάρρευση την βιομηχανική ζώνη της Χαλκίδος και όλος ο νομός της Εύβοιας απειλείται με ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή. Το άνοιγμα του αγώνα σας στους άλλους εργαζόμενους της περιοχής, η κοινή δράση σας με τους εργάτες που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με τα δικά σας, η δράση σας έξω από το εργοστάσιο με διαδηλώσεις, κλείσιμο δρόμων είναι ο τρόπος για να ενεργοποιήσετε όλους τους εργαζόμενους του Νομού σε κοινό αγώνα για να αντιμετωπίσετε την καταστροφή. Το κλείσιμο της Εθνικής οδού στο Σχηνατάρι, έχει την ίδια μορφή με την δράση των «πικετέρος» (κίνημα εργαζομένων και ανέργων) στην μακρινή Αργεντινή που κλείνουν τους δρόμους με «πικέτες» για τα προβλήματα της ανεργίας και της οικονομικής καταστροφής της περιοχής τους.

Η αποβιομηχάνιση και η καταστροφή είναι το αποτέλεσμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και της πολιτικής των κυβερνήσεων της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Αφού επί χρόνια, έφαγαν, έκλεψαν βουτήχτηκαν στα σκάνδαλα τώρα ζητάν από το λαό να μετατραπεί σε έθνος αποκλήρων για να πληρώσουν τα δάνεια στους διεθνείς τοκογλύφους και στα κοράκια τους τραπεζίτες. Η κυβέρνηση του Παπανδρέου, εκτελώντας τις εντολές της τρόικας, στηρίζει τον νυν καπιταλιστή Νίκο Φαρμάκη και πρώην υφυπουργό  Υγείας και εργασίας επί Σημίτη, συντάκτη αντί-ασφαλιστικών και αντεργατικών νομοθετημάτων, ενάντια στους εργάτες της ΣΕΛΜΑΝ. Επίσης οργανώνει την επίθεση των αφεντικών με την αύξηση του ορίου απολύσεων μέχρι και 30 εργαζόμενων τον μήνα, μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης κατά 50%, μείωση κατά 20% του κατώτατου μισθού για νέους κάτω των 21 ετών και 15% για τους νέους μέχρι 25 ετών.  Με τις μονόπλευρες αλλαγές στο σύστημα διαιτησίας προς όφελος των εργοδοτών που στην ουσία καταργεί κάθε δυνατότητα προσφυγής από τους εργαζόμενους. Με την ψήφιση του αντιδραστικού νόμου για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό σύστημα που δίνει την χαριστική βολή στην κοινωνική ασφάλιση.

Τώρα, δεν υπάρχουν καν και οι ψευτο-λύσεις για την ανεργία μέσα από τα δήθεν «προγράμματα κατάρτισης» και «επιδοτήσεις» για να φτιάξεις την δική σου δουλειά κ.α. για αυτό ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των εργατών. Κατάληψη των εργοστασίων που κλείνουν, έλεγχος από τους εργάτες των βιβλίων της εταιρείας για να δούμε ποιος έφαγε, ποιες οι αμοιβές των διευθυντικών στελεχών, πόσα χρωστάνε στις τράπεζες, τι έγιναν τα λεφτά των δανείων γιατί οι απολύσεις… Οι εργάτες μαζί με τους κατοίκους πρέπει να αναλάβουν πολιτική δράση ενάντια στα αφεντικά και το κράτος τους. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ.

Χρειαζόμαστε ταξική ενότητα στη δράση, αυτό-οργάνωση των εργαζομένων μέσα από συνελεύσεις και ανοιχτές επιτροπές δράσης στη βάση των κοινωνικών προβλημάτων  και ένα μεταβατικό πρόγραμμα και σχέδιο δράσης για μια επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.   Με την κατάργηση του εξωτερικού χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών, όλων των βασικών πυλώνων της οικονομίας και των επιχειρήσεων που κλείνουν χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση .

Ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν μπορεί να εφαρμοσθεί χάρη σε οποιαδήποτε λαϊκή πίεση προς αυτή ή οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, αλλά ούτε από οποιαδήποτε “αριστερή”, “προοδευτική” ή “λαϊκή” κυβέρνηση ή εξουσία στα πλαίσια του καπιταλισμού.

Μόνο η ανατροπή αυτής και οποιασδήποτε άλλης καπιταλιστικής κυβέρνησης από την διαρκή επαναστατική δράση του προλεταριάτου με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, την ανατροπή του καπιταλισμού, τη συντριβή του αστικού Κράτους και την πλήρη, σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση.

Για την αντιμετώπιση και καταπολέμηση της ανεργίας να παλέψουμε για την κατάληψη των εργοστασίων που κλείνουν και την επαναλειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση.

 Για την συγκρότηση ενός δικτύου κατειλημμένων εργοστασίων απαιτώντας την εθνικοποίησή τους χωρίς αποζημίωση.

 Γενική πολιτική απεργία διαρκείας

ΕΡΓΑΤΙΚΟ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

EEK-Tροτσκιστές / http://www.eek.gr   /  eek@ath.forthnet.gr  / τηλ: 2105241070

4 Σχόλια

Comments RSS TrackBack Identifier URI