Μόνο ένα ταξικά ανασυγκροτημένο σ.κ μπορεί να αντιμετωπίσει την κλιμακούμενη κυβερνητική επίθεση
Γράφτηκε από τον Π.Ε.Ν.Ε.Ν.
Άρθρο του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ*
Το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Ν.Δ φέρνει στο προσκήνιο την κατάσταση στα συνδικάτα και την ικανότητά τους να αντιστρέψουν μία πολιτική η οποία είναι σταθερά προσανατολισμένη στην κατεύθυνση υπονόμευσης των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Η στρατηγική κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε έχει ως στόχο την εξελισσόμενη οικονομική κρίση και τις συνέπειές της να την φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων και με τον τρόπο αυτό οι επιχειρηματικοί όμιλοι να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.
Αυτή η στρατηγική η οποία αποτελεί συνέχεια των μνημονιακών κυβερνητικών πολιτικών, τσάκισε τα εργατικά δικαιώματα, στις ΣΣΕ, στους μισθούς, στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, στην υγεία, στην παιδεία, στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Ο νόμος Χατζηδάκη αποτελεί τομή και ποιοτική αναβάθμιση στην επίθεση ενάντια στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Όλες οι αντιδραστικές αλλαγές υπηρετούν αυτήν την στόχευση και προφανώς αυτή η επίθεση δεν τελειώνει με αυτό το νομοσχέδιο.
Ο σχεδιασμός τους δεν θα έχει καμία ανάπαυλα και αυτό ο Μητσοτάκης το κατέστησε σαφές με την δήλωσή του «η μεταρρυθμιστική κυβερνητική πολιτική θα συνεχιστεί και μέσα στο καλοκαίρι». Πίσω από τα «ορόσημά τους» κρύβονται τα προαπαιτούμενα για το ταμείο ανάκαμψης και η επίσπευση των σχετικών νομοσχεδίων εν μέσω θέρους είναι αυτά τα μέτρα να περάσουν πολιτικά «αναίμακτα» για την κυβέρνηση….
Επόμενο βήμα τους είναι η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, γνωστή ως κουμπαράς του Πινοσέτ, η μετατροπή των σχολείων σε επιχειρήσεις με αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών και οι αντιδραστικές αλλαγές στην αστυνομία, στο όνομα της «παραβατικότητας» που ουσιαστικά στοχεύει να χτυπήσει τις οργανωμένες λαϊκές και εργατικές αντιστάσεις.
Τέλος στην ατζέντα τους επίσης περίοπτη θέση έχει η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας!
Η πολιτική τους δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία και αυταπάτη για τον δρόμο που πορεύονται και τα όποια προπαγανδιστικά επιχειρήματα επιστρατεύονται για να καλύψουν ή να εξωραΐσουν αυτήν την επίθεση, θα πέσουν στο κενό.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται από την κυβερνητική πολιτική και τους κινδύνους που διαγράφονται για τα εναπομείναντα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, το κρίσιμο ζήτημα είναι πώς οργανώνεται η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων, η οποία μόνο αυτή είναι ικανή να φέρει τα πάνω – κάτω και να ανατρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Οι δύο πρόσφατες πανελλαδικές απεργίες 10/6 και 16/6 έφεραν στην επιφάνεια μία σειρά θετικά και ενθαρρυντικά στοιχεία που αφορούν την συμμετοχή σε αυτές και στις διαδηλώσεις ενός ευρύτερου κόσμου της εργασίας που βγήκε στους δρόμους του αγώνα, είχαν στοιχεία μαζικότητας, εκφράστηκε σε αυτές η αντίθεση των εργαζομένων στο εκτρωματικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, δείχνουν επίσης ότι ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων επανεντάσσεται στα συνδικάτα και στην οργανωμένη πάλη μέσα από αυτά, γεγονός που δίνει μια αναπτερωμένη αισιοδοξία για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι δυνάμεις που στήριξαν και πάλεψαν για τις απεργίες αυτές δίνοντας την «ψυχή τους» για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων, ήταν κατά κύριο λόγο αυτές που εντάσσονται στο ευρύτερο ταξικό και αγωνιστικό μπλοκ των συνδικάτων (ΠΑΜΕ – εξωκοινοβουλευτική συνδικαλιστική αριστερά) πολύ λιγότερο οι δυνάμεις που είναι στην επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ένα τμήμα του συντάχθηκε ανοιχτά με το μπλοκ ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στον δρόμο της απεργοσπασίας στις 16/6……
Η κυριαρχία των δυνάμεων του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού στα συνδικάτα και στις κορυφαίες οργανώσεις όπως είναι η ΓΣΕΕ, δεν είναι μόνο τροχοπέδη στην πάλη των εργαζομένων, στην πραγματικότητα οι δυνάμεις αυτές με την γραμμή τους συμπλέουν και συμπορεύονται με την πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, έχουν οδηγήσει σε μακροχρόνιο παροπλισμό εκτοντάδες συνδικάτα, έχουν μετατρέψει συνδικάτα της επιρροής τους σε εκλογικούς και ρουσφετολογικούς μηχανισμούς για την αναπαραγωγή των δυνάμεών τους σε αυτά και στην ουσία δείχνουν παραδομένοι και υποταγμένοι στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, την οποία πολλές φορές ούτε προσχηματικά δεν την επικρίνουν……
Για να περιοριστούμε μόνο στην περίοδο της πανδημίας, αξίζει να αναφέρουμε ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είχαν κατεβάσει τα ρολά των συνδικάτων ενώ η ηγεσία της πρώτης ενοχοποίησε τους εργαζόμενους και τις κινητοποιήσεις τους μιλώντας για κίνδυνο που αποτελούν οι δημόσιες συναθροίσεις…!
Για το νομοσχέδιο η ΓΣΕΕ μίλησε την τελευταία στιγμή, μετά από πολύμηνη ένοχη σιωπή, και το μόνο που ανέδειξε ήταν κάποιες επίμαχες διατάξεις που είναι δυσμενείς για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα!!!!
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός) για άλλη μία φορά απέδειξε με το νομοσχέδιο τερατούργημα ότι με την γραμμή της είναι βαθιά ενσωματωμένη στην πολιτική κυβέρνησης – εργοδοσίας και με αυτήν οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, ούτε σήμερα, ούτε στο μέλλον!!
Είναι σαφές ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε επίπεδο συνδικάτων δεν πρόκειται να αλλάξει αύριο το πρωί…. για αυτό η οργάνωση, η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων πέφτει στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων στα συνδικάτα του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που πρέπει πιο αποφασιστικά να πρωταγωνιστήσουν και αυτή την φορά στην σύγκρουση με την ασκούμενη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Η διάσπαση, ο κατακερματισμός, οι διαφορές και οι αντιθέσεις, οι διαχωριστικές γραμμές, η περιχαράκωση και η αντιπαλότητα μεταξύ τους στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και η όξυνση των εργατικών προβλημάτων, επιβάλλουν να δώσουν τη θέση τους σε μία κοινή πορεία, σε ένα κοινό συμφωνημένο πλαίσιο για τα επίμαχα προβλήματα της περιόδου, ώστε να αντιμετωπιστεί με επιτυχία η νέα αντεργατική επέλαση της κυβέρνησης.
Ένα κοινό πλαίσιο δράσης στην αξιολόγηση της πολιτικής κυβέρνησης – κεφαλαίου, ένα κοινό πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων, ένα κοινό πλαίσιο για την οργάνωση και τις μορφές πάλης, τα οποία συνολικά να αντιστοιχούν σε μια μετωπική σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Η ενοποίηση της κοινής δράσης στο στρατόπεδο των αγωνιστικών – ταξικών αλλά και άλλων ζωντανών δυνάμεων στα συνδικάτα, είναι αυτό που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων, αυτές οι δυνάμεις μπορούν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και να αποτελέσουν έναν ισχυρό και ικανό αντίπαλο που θα ακυρώσει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν και πρέπει να δημιουργήσουν ένα κοινό κέντρο αγώνα σε πανελλαδική κλίμακα που θα παραμερίσουν στην πράξη την χρεοκοπημένη – υποταγμένη ηγεσία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Σε μία τέτοια κατεύθυνση επιβάλλεται να κινηθούν οι δυνάμεις αυτές το επόμενο χρονικό διάστημα βάζοντας μπροστά ένα σχέδιο μαχητικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
Η άλλη γραμμή, αυτή του «κριτικού ακολουθητισμού» στην γραμμή ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, η ζωή και η πείρα δείχνουν ότι έχει φάει τα ψωμιά της, είναι εντός των τειχών, δεν παράγει αποτελέσματα, οδηγεί στην απογοήτευση, στην αποστράτευση και τελικά την ήττα!!!
Νταλακογεώργος Αντώνης Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ
* Το άρθρο του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Συντακτών στις 2 Ιούλη 2021
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΕΡΓΑΤΗΣ" 